معرفی کتاب، آوازهای کوچکی برای ماه

همشهری جوان:

آوازهای کوچکی برای ماه / گوستاوفلوبر – ژرژ ساند/ ترجمه گلاره جمشیدی/ نشر افق/ ۱۶۰۰۰ تومان

سرک کشیدن به زندگی خصوصی دیگران، میلی است که سبب رواج قالب زندگینامه شده است. همه دوست دارند دربارهٔ ستاره ها و چهره های معروف چیزهای بیشتر و بیشتری بدانند. ناشرها هم مدام به بیوگرافی نویس ها سفارش زندگینامه های مفصل و تحقیق می دهند.

یکی از منابع این تحقیق ها، نامه های خصوصی است. نامه ها، جایی است که آدم در آنها آزادتر و راحت تر می نویسد و برای همین چیزهای بیشتری از داخل اشخاص را آشکار می کند.

برای همین انتشار یافتن مجموعه نامه های شخصیت های معروف هم از قالب های پرطرفدار است؛ به طور مثال همین کتاب، مجموعه نامه نگاری های هفت ساله دو رمان نویس بزرگ، گوستاو فلوبر و ژرژساند (که تازگی ها «نامه های یک مسافر»ش ترجمه شده بود) است.

از فلوبر قبلا هم یک مجموعه نامه دیگر ترجمه و انتشار یافته بود با عنوان: «نوشتن مادام بواری؛ حماقت، هنر و زندگی». آنجا فلوبر داشت به نامزدش نامه می نوشت و دربارهٔ حال و روزش در دوره ای که مشغول نوشتن «مادام بواری» بوده می گفت.

در این یکی کتاب اما فلوبر دارد به یک نویسنده دیگر نامه می نویسد و با او دربارهٔ مسائل ضمن نوشتن رمان «تربیت احساسات» حرف می زند.

پس نکته اول اینکه این کتاب، پشت صحنه یک رمان است؛ اما فقط همین نیست. ژرژ ساند مثل خود فلوبر یکی از نویسنده های معروف عصر خودش بوده، ۱۷ سال از فلوبر بزرگتر بوده و فلوبر در تمام نامه ها از او با عنوان «سرور عزیز» یاد کرده و نظراتش را دربارهٔ بسیار چیزها پرسیده و چون خودش هم همیشه با او موافق نبوده، نظرات متفاوت خودش را هم مطرح کرده.

پس در این کتاب افکار و شخصیت دو نویسنده معروف را هم می بینیم. از چیزهایی مثل نقد ادبی و داوری دربارهٔ آثار تورگنیف و سروانتس گرفته تا مباحث کلی تری نظیر اینکه ساند معتقد بود بشر ذاتا به خیر و نیکی گرایش دارد و فلوبر می گفت ذات بشر شر است و باید خودش را تربیت کند.

ساند می گفت ادبیات وسیله ای برای رستگاری و رسیدن به آرمان هاست. فلوبر معتقد بود ادبیات فقط وسیله ای است برای فرار از این زندگی نکبت روزمره، یک جور اعتراض به دنیا … جالب اینکه هیچ کدام هم از موضع خودشان کوتاه نمی آیند. یک جا فلوبر به ساند نوشته: «در اواسط نامه ات اشک از چشمانم جاری شد، البته بی آنکه تحولی در من رخ دهد. متاثر شدم. همین، بی آنکه تهییج شوم.»

من کریستین ۱۵ سال دارم

من ۱۵ ساله ام و نمی خواهم بمیرم / کریستین آرنوتی/ ترجمه آفاق زرگریان/ کتابسرای تندیس/ ۱۴۵۰۰ تومان

کریستین آرنوتی پانزده ساله بوده و در بوداپست زندگی خوب و خوشی داشته که عدل می زند و جنگ جهانی می گردد. نازی ها مجارستان را اشغال می کنند و آوارگی آغاز می گردد.

کتاب، روایتی خواندنی و البته تکان دهنده است از زندگی در جنگ. خانواده کریستین و همسایه ها پناه می برند به زیرزمین و آنجا کنار فاضلاب و موش ها، زیر صدای جنگ آلمان ها و روس ها، تازه با هم آشنا می شوند!

یک روز ناگهان صدای جنگ قطع می گردد. ملت می فهمند آلمان ها شکست خورده انداما تازه اول ماجراست. شهر افتاده دست روس ها و صد رحمت به آلمان ها و خلاصه یک وضعی! کریستین آرنوتی هنوز زنده است و در فرانسه نویسنده سرشناسی به حساب می آید.

ماجرای تخم مرغ

سنجابی بر لبه ماه/ رسول یونان/ نشر امرود/ ۲۰۰۰ تومان

رسول یونان را شعردوست ها خوب می شناسند. او که شعرش هم متاثر از شعر معاصر ترکیه و ارمنستان و کاملا روایی است، سابقه انتشار یافتن داستان هم دارد و تا به حال دو کتاب داستان مینی مال و یک رمان هم منتشر کرده.

این کتاب هم مجموعه سه نمایشنامه کوتاه است که آنها هم فضایی کاملا شاعرانه دارند و پر از جملاتی می باشند که راحت می گردد زیرشان خط کشید و برای نقل این ور و آن ور انتخابشان کرد؛ به طور مثال شخصیت های نمایشنامه دوم، با عنوان «تخم مرغی بر پیشانی مرد شماره ۱۳»، یک مرد جوان، پیرمرد فروشنده، نوازنده، زن، خبرنگار، اسکندر و تماشاگران می باشند که در تهران دهه ۴۰ دارند سر یک تخم مرغ با هم بحث می کنند. خودتان دیگر فکرش را بکنید.

ترجمه نوزدهم

شازده کوچولو/ آنتوان دوست اگزوپری/ ترجمه زهرا تیرانی/ نشر آموت/ ۴۵۰۰ تومان

بحث اینکه بازترجمه یک اثر داستانی مفید است یا نه، از آن بحث های قدیمی است که دو طرف دعوا هم برای خودشان دلایل قرص و قایمی دارند. سوای نتیجه این بحث، این روزها ترجمه تازهی از شازده کوچولو توسط یک مترجم جوان طرفدار بازترجمه به بازار آمده است که خودش سبب کارش را اینطوری گفته: «از این اثر ترجمه های متفاوتی ارائه شده که عمدتا متعلق به سال ها پیش بوده است ولی من سعی کردم ترجمه ای متناسب با زبان معیار امروزمان از این اثر ارائه دهم … واقعا به نظرم رسید که در زبان فارسی امروز ما تغییراتی به وجود آمده که شاید لازم باشد بعضی از متون ترجمه شده این تغییرات را در خود لحاظ کند.» ایشان معتقد است که به قول روباه، همیشه یک جای کار می لنگد.