معیار دوگانه حقوق بشری

مسلمانان میانمار (برمه سابق) که به روهینگیا معروف هستند و عمدتا در شمال ایالت راخین در غرب میانمار متمرکزند، از سال ۱۹۸۲ حتی به عنوان شهروند کشور خود به شمار نمی‌روند و از کمترین حقوق شهروندی نیز محرومند.

دولت میانمار این جمعیت ۸۰۰ هزار نفری را به رسمیت نمی‌شناسد و تین سین، رییس‌جمهور نظامی این کشور گفته است که مسلمانان یا باید در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز شده یا این‌که اخراج شوند.

اوج درگیری بوداییان افراطی با مسلمانان در این کشور به ماه می ۲۰۱۲ برمی‌گردد که با حمله یک گروه بوداییان افراطی به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودایی در پاسخ به این حمله آغاز شد.

بودایی‌های افراطی با پشتیبانی ارتش و پلیس به مناطق مسلمان‌نشین حمله کردند و منازل مسکونی و مساجد مسلمانان را به آتش کشیده و بیش از صد هزار نفر را آواره و بی‌خانمان کردند.

از سوی دیگر سربازان برمه‌ای، پناهجویان مسلمان این درگیری‌ها را در نزدیکی مرز بنگلادش مورد حمله قرار داده و نیروهای امنیتی به بهانه حالت فوق‌العاده آشکارا به بازداشت گروهی از جوانان اقدام کرده و در مواردی زنان را مورد تعرض قرار دادند.

گرچه این رفتار در حق مسلمانان میانمار از تعصب کورکورانه و کینه مدفون در قلب بودایی‌های میانمار نشات می‌گیرد، اما در این میان سکوت خبری و بی‌تفاوتی جامعه جهانی قابل توجه است.

تا آنجا که حتی خانم آنگ سان سوچی، برنده میانماری جایزه صلح نوبل نیز درباره پاکسازی قومی مسلمانان سکوت کرده است.

شاید اگر چنین اقدامی یا حتی بسیار کوچک‌تر از آن در یکی از نقاط حساس جهان که مورد توجه کشورهای غربی بود، روی می‌داد اینک صدای جامعه جهانی و رسانه‌های غربی بلندتر از همیشه شنیده می‌شد، اما گویا ادعای طرفداری از حقوق بشر و دموکراسی تنها زمانی از سوی این کشورها شنیده می‌شود که پای منافع آنها در میان باشد.

در حقیقت ادامه کشتار در میانمار نمونه بارز ادعاهای دروغین غرب درباره اخلاق و حقوق بشر است و حکایت از آن دارد که معیار قدرت‌های بزرگ و سازمان ملل در رابطه با حقوق بشر معیاری دوگانه است.

کتایون مافی – گروه سیاسی