مقام فاطمه زهرا (س) در خور آن است که عقول برجسته انسان های بزرگ، در اصلی ترین رشته های تفکرشان بیاندیشند و زبان ها فصیح ترین و بلیغ ترین گویندگان و شعرا و سرایندگان، آن اندیشه ها را در قالب کلمات بیاورند و سرشارترین ذوق ها و جوشان ترین طبع های فیاض و سیال هنرمندان و شاعران، آنها را به صورت شعر و سخن منظوم، با بهترین گویش ها و حنجره ها بیان کنند.
اگر این طور بشود، شاید ذهن بشر متوسط امروز و ما که از معارف حقیقی الهی دوریم و کشش نداریم که در ذهن و دل و روحمان، حقایق والا و متعالی را درک بکنیم، بتوانیم گوشه ای از فضایل و مدایح و مناقب و محامد این بزرگوار را بفهمیم و درک کنیم.
وقتی انسان به روایاتی که مربوط به فاطمه زهرا (س) می باشد و از ائمه (ع) صادر شده است، مراجعه می کند، می بیند زبان معصومین (ع) نسبت به این بزرگوار، آن چنان زبان ستایش و خضوع و خشوع است که برای کسی که مقام والای فاطمه زهرا (س) را ندانسته باشد، ممکن است مایه تعجب بشود.
از خود پیامبر اکرم (ص) که پدر و مربی این مخدره بزرگوار بود، تا امیرالمومنین که همسر او بود و تا فرزندان او ـ ائمه اطهار(ع)ـ، هر کدام راجع به زهرای اطهر، جمله ای سخن گفته اند و آن را با زبان تعظیم و ستایش بیان کرده اند. این، نشان دهنده آن مقام والا و توصیف ناشدنی است که حقیقتا برای ذهن قاصر ما، آن علو درجه معنوی و ملکوتی ام الائمه النجباء (ع) قابل درک نیست و ما به قدر فهم خود، ممکن است رشحه یی از رشحات را درک کنیم.
* از بیانات رهبر انقلاب در جمع مداحان اهل بیت (بیست و هشتم دیماه ۱۳۶۸)
فراهنگ **۱۰۰۳**
انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۰۹۲۲۸۷
ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی