منافقیم یا نه؟

حسن حیدری باقرآبادی در وبلاگ “روایتی دیگر” نوشت:حداقل تلاش ماها باید بر این باشد که دروغ نگوییم .

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: «منافق سه نشانه دارد؛ هنگام سخن دروغ می گوید، به هنگامی که وعده می دهد تخلف می کند و به هنگامی که امانتی نزد او بگذارند خیانت می کند؛ چنین کسی منافق است هرچند روزه بگیرد، نماز بخواند و خود را مسلمان بداند.»
آیا ما در وعده هایمان تخلف می کنیم؟ خداوند خطاب به مومنین می فرماید که «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَوْفُواْ بِالْعُقُودِ»؛ خوب شاید تلاش کنیم که آدم بدقولی نباشیم و به عهدها و وعده هایمان عمل کنیم. مسلمانان باید به همه‏ پیمان‏ها، (با هر کس و هر گروه،) پایبند باشند، چه قراردادهاى لفظى، چه کتبى و چه عملى؛ پیمان‏هاى سیاسى، اقتصادى، اجتماعى ویا خانوادگى؛ با قوى یا ضیعف، با دوست یا دشمن،با خدا (مثل نذر و عهد) یا مردم، با فرد یا جامعه، با کوچک یا بزرگ، با کشورهاى منطقه یا قراردادهاى بین المللى. کلمه‏‌ى «العقود» داراى الف و لام است که شامل همه‏‌ى قراردادها می‌شود. «أوفوا بالعقود»

در جای دیگری از قرآن داریم که «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ» و روشن است که ما بسیار به این عهدمان عمل نمی کنیم، بنابراین احساس من این است که تنها در صورتی ما می توانیم خود را از این ویژگی زشت مبرا بدانیم که در مسیر عمل به این عهود و عقود باشیم هرچند ممکن است این مسیر تا آخر عمر هم طولانی باشد اما نباید مسیر حرکت را ناتمام رها کنیم.

در مورد ویژگی امانتداری در قرآن داریم که «إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا»؛ به باور بیشتر مفسّران، منظور آیه شریفه این است که هر نوع امانت دینى یا حقوقى، مردمى و یاخدایى، اقتصادى، اجتماعى یا سیاسى، مادّى یا معنوى که به عنوان امانت به شما سپرده شد، آن را باز پس دهید و رعایت امانت کنید. از دو امام نور حضرت باقر و صادق – که درود خداى برآنان باد – نیز این دیدگاه روایت شده است. لذا به نظر می رسد در بخش شغلی باید تمام تلاش خود را انجام دهیم تا امانتدار خوبی باشیم ضمن اینکه مسئولیتی که در توان ما نیست قبول نکنیم چرا که در روایت است از امام صادق علیه السلام فرمود: «ملعون من تراس، ملعون من هم بها، ملعون من حدث بها نفسه!» «ملعون است کسی که ریاست را به خود بندد (ریاست طلب باشد)، ملعون است کسی که به آن همت گمارد، ملعون است کسی که در دل اندیشه ریاست بپرورد و با آن حدیث نفس کند!» یا در جای دیگر می فرماید که  ملعون است کسی که شایسته پست ومقامی نیست ولی آن را بپذیرد، بنابراین به نظر می رسد امانتدار هم نیستیم.

لذا حداقل تلاش ماها باید بر این باشد که دروغ نگوییم چرا که اولاً حسن ابن محبوب می‌گوید: از حضرت صادق (ع) پرسیدم:یکون المومن بخیلا؟ قال: نعم، قلت: فیکون جبانا؟ قال: نعم، قلت: فیکون کذابا؟ قال: لا و لا خائنا، ثم قال: یجبل المومن على کل طبیعه الا الخیانه و الکذب.آیا مومن ممکن است بخیل باشد؟ فرمود: بله. آیا ممکن است ترسو باشد؟فرمود بله.آیا ممکن است دروغگو باشد؟فرمود: نه،مومن داراى هر سرشتى می‌شود،جز دروغ وخیانت.دروغ و خیانت هرگز در دل مومن یافت نمی‌شود. ثانیاً اگر دروغ هم در وجود ما باشد هر سه نشانه کامل شده و منافق خواهیم بود.


باشگاه خبرنگاران

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.