میرشکاک: فاصله بین گذشته و آینده را با جنازه شاعر پر می‌کنیم

به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی مجموعه شعر «تو را می‌نویسم» عصر دیروز دوشنبه ۲۲ خرداد با حضور یوسفعلی میرشکاک، عبدالجبار کاکایی، بهروز یاسمی، سیدعلی میر باذل و رضا کرمی شاعر کتاب در مجموعه تالار ایوان شمس برگزار شد.

میرباذل در ابتدای این نشست درباره این مجموعه شعر گفت: تمثیل‌های شعرهای این کتاب ناقص است. برخی از شعرها نتوانسته‌اند به خوبی مفهوم را به مخاطب القا کند. زبان شاعر بین سبک عراقی و زبان هندی پرسه می‌زند و حتی در بعضی غزل‌ها این پرسه زنی خود را به خوبی نشان می‌دهد.

وی افزود: غزل‌های شاعرانه کتاب، زبان ساده و نوشتاری خوبی دارد. در این کتاب می‌توان به برخی نکات دستوری که از سوی شاعر به آن توجهی نشده، اشاره کرد. کرمی اگر بتواند به شعرهایش گسترش دهد و سوژه را در ذهن مخاطب متجلی کند، در واقع زحمت بیشتری برای سرودن شعر بکشد می‌تواند از غزلسرایان خوب معاصر باشد.

یاسمی هم در این جلسه چنین سوالی را که حال و هوای شعر ما تا چه میزان مناسب پرداختن به سبک هندی است، مطرح کرد و گفت: آیا ادامه راه گذشتگان در شعر همچون دوران بازگشت، کار درستی است یا خیر؟ منتقدان این جلسه معتقدند که برگشتن به عقب کار نادرستی است چرا که نسل و شعر امروز ما باید حرف جدیدی برای آیندگان داشته باشد. اشعار امروز ما باید به اندازه‌ای حاوی نوگرایی باشد که بتواند همچون اشعار حافظ و سعدی در ذهن آیندگان باقی بماند نه این‌که در همین دوره فعلی و در ذهن مخاطب مدفون شود.

کاکایی بعد از سخنان یاسمی گفت: من به شخصه با این مجموعه اشعار همذات‌پنداری داشتم و معتقدم که افراد مختلف که از خطه‌های گوناگون ایران شعر می‌سرایند، به دلیل ویژگی اقلیمی‌شان و در واقع ژن مشترک اشعار نزدیک به ‌هم را می‌سرایند. البته این مهم دلایل دیگری نیز دارد، اما مهم‌ترین آن‌ها مسائلی است که ذکر شدند. کرمی به دلیل مشکلات امروز نتوانسته است سهم خود را از عصر معاصر بگیرد. در واقع این شاعر نتوانسته سهم خودش را از غزل امروز بگیرد.

این ترانه‌سرا گفت: دستگاه فکری کرمی دستگاه فکری شاعران گذشته است و این مساله را می‌توان به راحتی از اشعار او درک کرد. در این کتاب فضای زیادی هست که برای شاعر ساخته شده است.

میرشکاک هم بعد از کاکایی گفت: دلیل عمده اشکالاتی را که به این مجموعه وارد می‌شود، این می دانم که نقد و انتقاداتی که مطرح می‌شود، مکتوب نیست. این مساله باعث می‌شود که نکات مشترکی را به شاعران مختلف طی دوره‌های مختلف گوشزد کنیم؛ اشکالاتی که به دلیل فرار بودن در ذهن شاعران طی مدت زمان طولانی باقی نمی‌ماند. اگر تذکرات و ایراداتی که درخصوص هر مجموعه شعری گرفته می‌شود، به صورت مجموعه‌ای در بیاید، دیگر نیازی نیست که یک اشکال را برای تعداد زیادی از شاعران هزاران بار تکرار کنیم.

این منتقد ادامه داد: حاصل نقد اشعار ۳۵ سال گذشته بر باد است چرا که هیچ نوشته‌ای از آن‌ها به جای نمانده است. ما فاصله بین گذشته و آینده را با جنازه شاعر پر می‌کنیم. غزل امروز ساز و کار و ساختار ندارد. همه دوست دارند راهی که در مسائل مختلف طی می‌کنند اختصاصی باشد. همین تکروی باعث شده است که ما از سرودن و انجام کارهای تک و نوگرایانه باز بمانیم.

میرشکاک گفت: در «تو را می‌نویسم» هم حرف‌های گذشتگان را با نثر امروزی می‌یابیم. حرف تازه و نویی که بتوان برای آیندگان به جا گذاشت در این کتاب نیست. یک شاعر زمانی می‌تواند در زمره شاعران موفق باشد که به معرفت رسیده و با دل و جان شعر بسراید، نه صرفا برای چاپ یک اثر تا هر طور که شده یک مجموعه را به اتمام برساند.

بعد از سخنان منتقدان و در انتهای این برنامه کرمی به خوانش تعدادی از غزلیاتش پرداخت.