خیابانِ ناصرخسرو که روزگاری میرزا تقی‌خانِ امیرکبیر، صدراعظم ناصرالدین‌شاه قاجار و مؤسس مدرسه‌ی دارالفنون در آن گام برمی‌داشته، این روزها قرار است پیاده‌راهی شود برای گشت و گذار مردم تا دیگر دود اتول‌های امروزی، گرد پیری و کهنسالی بر چهره‌ی بناهای زیبای این خیابان ننشانند.
گروه فرهنگ و هنر- خیابانِ ناصرخسرو را تاریخی‌ترین خیابانِ شهرِ تهران می‌دانند. این خیابان با بناهای تاریخی‌ای از جمله «شمس‌العماره» و «دارالفنون»، پیشینه‌ای صدها ساله را در حافظه‌ی خود به یادگار دارد. افزون بر این، نخستین داروخانه و چاپخانه‌ی تهران نیز در این خیابان بنا شده است.
خیابانِ ناصرخسرو از میدان امام خمینی (میدان توپخانه پیشین) آغاز و به خیابان ۱۵ خرداد (بوذرجمهری سابق) ختم می‌شود. علاوه بر این‌ها خیابان‌های صوراسرافیل و سعدیِ جنوبی در مسیر این خیابان قرار دارند.
ناصرخسرو سال ۱۳۲۰
تاریخ ساختِ خیابانِ ناصرخسرو به سال ۱۲۸۵ خورشیدی بازمی‌گردد. پیش از آن خندقی قسمتی از ارگ پادشاهی بوده است. پس از ساخت خندق جدید، خندق قدیم را پر و آن را به خیابان تبدیل می‌کنند و به فرمان ناصرالدین‌شاه، «ناصریه» نام می‌گیرد. چهار سال بعد، سامان دادنِ آن به «امین حضور» محول می‌شود و او پس از چند سال کوشش، سروسامانی به این خیابان می‌بخشد.
خیابانِ ناصرخسرو که روزگاری میرزا تقی‌خانِ امیرکبیر، صدراعظم ناصرالدین‌شاه قاجار و مؤسس مدرسه‌ی دارالفنون در آن گام برمی‌داشته، این روزها قرار است پیاده‌راهی شود برای گشت و گذار مردم تا دیگر دود اتول‌های امروزی، گرد پیری و کهنسالی بر چهره‌ی بناهای زیبای این خیابان ننشانند.
افزون بر بازسازی‌هایی که در خیابان جاری است، مدرسه‌ی دارالفنون نیز توسط سازمانِ بهسازی و نوسازیِ مدارسِ تهران در حالِ یافتن چهره‌ی جدیدی است.
دو یا سه سالِ پیش، احتمالاً همز‌مان با بهسازیِ خیابانِ داور و محدوده‌ی بوذرجمهری، مرمت و احیای کوچه‌ی مروی -یکی از کوچه‌های خیابان ناصرخسرو-، در دستورِ کار شهرداری قرار گرفت. باتوجه به اهمیتی که ناصرخسرو در میان بافتِ تاریخیِ پایتخت ایران دارد، شایسته است سازمان میراث فرهنگی و اهالی و کسبه‌ی این راسته نیز توجه بیشتر به این مکان تاریخی و بازسازی آن داشته باشند.
پایگاه خبری رسانه قانون