نصیر شلال: غرور، ۲ طلای آسیا را از من گرفت

به گزارش جوان، او حالا یکی از امیدهای وزنه‌برداری ایران برای کسب مدال المپیک در آوردگاه لندن ۲۰۱۲ است. نواب نصیرشلال قهرمان وزنه‌برداری دسته ۱۰۵ کیلویی ایران هر چند در رقابت‌های آسیایی در عین ناباوری در حرکات دوضرب و مجموع ناکام ماند اما همه اینها باعث نمی‌شود که نگاه امیدوارانه برای حضور در المپیک به او نداشته باشیم. گفت‌وگویی کوتاه از او درباره آنچه در قهرمانی آسیا گذشت و آنچه برای المپیک در سر دارد، در پی می‌آید:

بعد از رقابت‌های قهرمانی آسیا خیلی زود تمرینات را از سر گرفتید؛ نیاز به استراحت بیشتر نبود؟ 

فرصتی تا شروع المپیک باقی نمانده و باید تمرینات ویژه‌ای که از طرف سرمربی به ما داده شده را انجام دهیم. رشته وزنه‌برداری با دیگر رشته‌ها فرق دارد چرا که گرفتگی عضلات از مهم‌ترین و شایع‌ترین مواردی است که پیش می‌آید ولی اگر تمرینات منظم و پیاپی را داشته باشیم مطمئناً هیچگونه آسیب‌دیدگی به‌وجود نمی‌آید. 

راستی چرا طلای یک ضرب را راحت گرفتی ولی در دو ضرب ناکام بودی؟ 

شاید باورتان نشود ولی من به راحتی ۱۸۷ یک ضرب را بالای سر بردم با توجه به اینکه حریف ازبکی هم خیلی خوب کار می‌کرد، واقعاً نمی‌دانم چه شد که نتوانستم ۲۲۵ را در دو ضرب بالای سر ببرم. حتی با وجود تکرار در حرکت دوم و سوم باز هم نتوانستم پیروز شوم، این در حالی بود که چند روز قبل در اردو ۲۳۶ کیلوگرم را به راحتی بالای سر برده بودم. خودم فکر می‌کنم در آن لحظه تمرکز لازم را نداشتم و به خاطر غرور و دست کم گرفتن حریفان نتوانستم پیروز شوم اما درس خوبی بود برای من تا در المپیک بتوانم پیروز شوم و مدال بگیرم. 

فکر می‌کنی بتوانی رکورد ۲۳۵ دو ضرب حسین توکلی را در المپیک بزنی؟ 

خیلی دوست ندارم درباره دیگران صحبت کنم، آنچه برایم خیلی مهم است کسب مدال است و پس از آن حتماً برای جابه‌جایی رکورد روی تخته می‌روم و در نظر دارم اگر مدالم قطعی شد وزنه بالای ۲۳۵ کیلوگرم را انتخاب کنم اما اینها همه حرف‌های من است و باید دید آقای باقری چه نظری دارند چون او حرف آخر را می‌زند. 

فکر می‌کردید در این تورنمنت قهرمان شوید؟ 

بله، هرچند در ابتدا دنبال قهرمانی نبودیم اما رقابت با تیم کره و ازبک باعث شد تا در مسابقات حالت رقابتی به وجود آید البته آقای باقری خیلی مواظب بود تا بچه‌ها دچار مصدومیت نشوند که خدا را شکر مصدومیتی به وجود نیامد و قهرمان هم شدیم. 

برگردیم به زمانی که می‌خواستی حرکت دو ضرب را شروع کنی؛ چرا ۲۲۵ را انتخاب کردی. آیا این وزنه انتخاب باقری بود؟ 

در طول تمرینات خیلی خوب کار می‌کردم، حریف من با ۲۲۰ دو ضرب را شروع کرد و من آنقدر به خودم اعتماد داشتم که ۲۲۵ را انتخاب کردم. باید همین جا از آقای باقری دفاع کنم چرا که خیلی‌ها انتخاب وزنه را نادرست می‌دانستند در صورتی که من در تمرینات از ۲۲۵ شروع می‌کردم و بالاتر می‌رفتم. مقصر اصلی ناکامی در دو ضرب خودم هستم و خودم هم شکست را گردن می‌گیرم و نمی‌توان سرمربی را مقصر دانست. 

من گله‌ای هم از افرادی دارم که به اصطلاح کارشناس هستند هرچند که من کارشناسی را که وزنه‌بردار نبوده باشد کارشناس نمی‌دانم. یک کارشناس وزنه‌برداری ‌ اول باید یک وزنه‌بردار بوده باشد تا خیلی از شرایط را بداند نه اینکه از پشت تلویزیون و بدون هیچگونه آگاهی فقط انتقاد کند. 

چرا تیم‌ملی وزنه‌برداری در مسابقات آسیایی در سبک‌وزن خوب کار نکرد؟ 

ایران هم در سنگین‌وزن یک سر و گردن از حریفان بالاتر بوده است، البته ما در سبک‌وزن هم وزنه‌برداران خوبی داریم؛ آقای رضائیان و بهروزی که من به شخصه وزنه زدن آقای بهروزی را خیلی دوست دارم چون اعتماد به نفس خوبی دارد اما یکی از مهم‌ترین مشکلات وزنه‌بردار سبک‌وزن، کم کردن وزن است که در لحظه آخر که روی باسکول می‌خواهند بروند بدنشان ضعیف می‌شود و معمولاً مهم‌ترین ناکامی‌ها به خاطر کم کردن وزن بدن است.


جوان آنلاین – آخرین عناوین ورزشی

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.