نظرسنجی صلیب سرخ آمریکا:بیشترمردم شکنجه راضروری میدانند

به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از راشاتودی ، در این نظرسنجی ، ۶۰ درصد جوانان آمریکایی با شکنجه اعلام موافقت کرده اند در حالی که چهار سال قبل این مسئله عمدتا محکوم می شد.
این در حالی است که وعده اوباما برای بستن گوانتانامو هنوز پس از چهار سال عملی نشده است.

یازده سال از شکل گیری بازداشت گاه بحث انگیز گوانتانامو می گذرد و به رغم اینکه باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا پس از روی کار آمدن وعده بستن گوانتانامو را داد، پس از گذشت چهار سال هنوز اشخاص بسیاری بدون محاکمه یا اثبات شدن اتهاماتشان در آنجا زندانی می باشند.
گروه های حقوق بشر می گویند آمریکا سرگرم نقض حقوق بشر است و جامعه بین الملل  هم چشمان خود را به روی این واقعیت بسته است.
در همین حال نظرسنجی ها نشان می دهد افکار عمومی مردم آمریکا نیز در این خصوص بیشتر تحت تاثیر تبلیغات رسانه ای و سینمایی قرار دارد تا واقعیت.
سرهنگ موریس دیویس دادستان ارشد بازداشت گاه گوانتانامو در دولت بوش که از منتقدان به نحوه برخورد با بازداشت شدگان است و از رویکرد اوباما برای بستن این مکان حمایت کرده است، می گوید: «رسانه های جریان اصلی در آمریکا کمتر به آنچه واقعا در گوانتانامو می گذرد علاقمند می باشند. بنابراین چه کسی می خواهد دولت را به چالش بکشد».
هالیوود به شکل بحث انگیزی در این تحول در افکار عمومی مردم آمریکا نقش داشته است.
جیم کلِمنت مامور سابق اف بی آی می گوید: «در فیلم هایی مانند فیلمی که دربارهٔ یافتن مخفیگاه اسامه بن لادن ساخته شده است، می بینیم که این ماموریت از طریق به کار گیری روش های خشن بازجویی امکان پذیر شده است. در حالی که این اساسا واقعیت ندارد».
این رویکرد در حالی تبلیغ شده است که بعضی از دستگاه های داخلی دولت آمریکا نظیر کمیته اطلاعاتی سنا اعلام کرده اند شکنجه بی نتیجه بودن خود را اثبات کرده است.
از جمله واقعیت های دیگری که ذهن مردم آمریکا نسبت به آن خاموش نگه داشته شده است، حملات با هواپیماهای بدون سرنشین است این حملات به دولت امکان می دهد اشخاص را عمدتا در کشوری دیگر و بی هیچ نظارتی و بی آنکه محاکمه قانونی داشته باشند، بکشد.
سرهنگ موریس دیویس می گوید: «ما امروز با نسلی از جوانان آمریکایی رو به رو هستیم که فقط رخدادهای پس از یازده سپتامبر را می شناسند و مسائلی مانند گوانتانامو و این تاکتیک های جنگی (هواپیماهای بدون سرنشین) را بخشی پذیرفته شده از زندگی خود می دانند».