نظر کاربر “کافه سینما” دربارهٔٔ اعتراض‌های همیشگی بهرام بیضایی به سانسور آثارش به بهانه مصاحبهٔ اخیر: دو نگاه

(۳۶+)(۷۱-)(۱۲ نظر مردم در ساعات اخیر) کاربر کافه سینما-علی: در خبر مربوط به گفتگوی اخیر بهرام بیضایی و به بهانه‌ی اعتراض‌های تازه‌ی او به سانسور (این جا)، یکی از کاربران کافه سینما، کامنتی پای آن مطلب گذاشته که ذکر دوباره‌اش مناسب است:

چند تا نکته در مورد ممیزی آثار بیضائی به ذهنم می رسه که بگم:

۱-به نظرم بیضائی در بسیاری از موارد به نا حق گرفتار ممیزی شده. مواردی که در اون ها یک نگاه اغلب ایدئولوژیک و بعضاً سلیقه ای اجازه کار رو به این فیلم ساز ندادن. فیلم نامه های اشغال و آینه های روبرو که ساختار جذابی دارن هم با سانسور روبرون میشن. تازه نباید توقیف باشو ،مرگ یزگرد و چریکه تارا رو در زمانه‌ی خودشون فراموش کنیم. با دیالوگ پایانی سک گشی بسیار موافقم وقتی که شخصیت زن خطاب به برج ساز ها میگه پدر من برای هر کلمه ای که میگه باید جواب پس بده اما شما هر کاری دلتون می خواد میکنید.

۲-اما همه ی این ماجرا نیست و فقط مشکل از ممیزی نیست . بیضائی هم مثل همه ی روشنفکران و انسان ها عیب های خاص خودش رو داره. و بعضاً سعی کرده از این فضایی که سانسور برای اون درست کرده سوء استفاده کنه و به اصطلاح ژست اپوزوسیون بگیره. در کارنامه ی اون فیلم ها و فیلم نامه های بدی دیده می شوند که بیضائی سعی کرده با صحبت کردن از سانسور و استفاده از موضوعات ملتهب ضعف های اون ها رو بپوشونه. فیلم وقتی همه خوابیم و فیلم نامه ی اتفاق خودش نمی افتد نمونه هایی هستن برای این ادعا. در مورد وقتی همه خوابیم صحبت کردن امری تکراری به نظر می رسه. در مورد دومی هم باید بگم که وقتی بیضائی فیلم نامه رو منتشر کرد و منتقدین به سبب ضعف فیلم نامه از اون انتقاد کردن، بیضائی به جای صحبت کردن در مورد ضعف های فیلم نامه دست به فرافکنی زد و از اینکه نتونسته این فیلم نامه رو به سبب سانسور بسازه صحبت کرد.

کافه سینما

Tags: