تماشا: یک نگاه کوتاه به جدول نقل و انتقالات هم حجم زیاد جابجایی بازیکنان بین تیم های لیگ برتری را نشان می دهد. البته تیم هایی که مربیانشان تغییر می کند و بازیکنان زیادی را در تیم هایشان تغییر می دهند، تغییراتی که نقل و انتقالات لیگ برتر را به بهشت ایجنت ها و دلال ها تبدیل می کنند.
ایجنت هایی که بخشی معلوم از قراردادها سهم آنان است. هر چند که سهم دلالان از این قراردادها هیچ وقت معلوم نمی شود. شاید هم لیگ برتر جایی است که افرادی اینچنینی توان آن را دارند که تغییراتی با این حجم را در تیم ها به وجود بیاورند. برای پی بردن به درآمد این واسطه ها کافی است نکات زیر را بدانیم.
۱- تیم های لیگ برتر تاکنون ۹۹ بازیکن ورودی را ثبت کرده اند. این درحالی است که هنوز زمان نقل و انتقالات تمام نشده و بعضی از باشگاه ها هنوز تیم خود را به طور کامل نبسته اند.
۲- اگر میانگین قراردادهای این بازیکنان را تنها ۳۰۰ میلیون در نظر بگیریم که به نظر کمتر از مقدار واقعی هم می رسد، مبلغ کل رد و بدل شده ۳۰ میلیارد تومان خواهد بود. سهم ایجنت های رسمی در این قراردادها ۱۰ درصد کل این مبلغ یعنی ۳ میلیارد تومان است. ایجنت هایی که نامشان در قراردادها می آید و سهمشان از قراردادها تثبیت شده است. پولی که هزینه یک سال بسیاری از تیم های شهرستانی است.
۳- این سهم ۱۰ درصدی باعث می شود که بعضی از بازیکنان از آشنایان یا حتی اعضای خانواده شان به عنوان مدیر برنامه های شان استفاده کنند. بازیکنانی که پیشنهادهای خوبی دارند تنها وظیفه چانه زنی برای قراردادشان را برعهده مدیر برنامه های شان می گذارند.
۴- مسلما سهمی نامعلوم از این قراردادها به دلالان می رسد. کسانی که در بسته شدن قراردادها نقش دارند اما اسمی از آنها برده نمی شود. نزدیکان به تیم ها، بازیکنان فعلی و سابق تیم ها، مدیران باشگاه ها و نزدیکان به آنها و مدیران برنامه ها و حتی روزنامه نگاران می توانند نقش دلال را در قراردادها داشته باشند و سهمی از قراردادها داشته باشند.
۵- این مبادله مالی ۳۰ میلیاردی تنها مربوط به بخشی از زمان نقل و انتقالات و تنها مربوط به لیگ برتر است، جایی که نظارت و حساسیت رسانه ها و مسئولان به نسبت لیگ یک در آن بیشتر است.
۶- سهم دلالان از بازیکنان خارجی که به لیگ می آیند بیشتر هم هست. بازیکنانی که توانایی بازی در لیگ ایران را ندارند و به تیم های ایرانی می آیند در عمر چندساله لیگ حرفه ای کم نداشته ایم. کسانی که اسم بردن از آنها ضرورتی ندارد.
۷- تغییرات زیاد در تیم ها و رفتن باشگاه ها به سمت رفع کمبود بازیکنانشان از ساده ترین راه موجود یعنی خرید بازیکن مورد نظرشان از دیگر تیم های لیگ ایران را به مکان مناسبی برای فعالیت این افراد تبدیل می کند و کمتر تیمی در لیگ ایران هست که از فهرست بازیکنان زیر ۲۳ سالش در طول لیگ به قدر کفایت استفاده کند.
مجله اینترنتی برترین ها سبک زندگی سلامت دکوراسیون موفقیت کودک