نمازی: در مستند «پارس، خلیج فارس، ایران» بر روی اطلاعات جدید تاکید داشتیم

عصر دیروز (سوم مرداد) جلسه نقد و بررسی فیلم مستند ««پارس، خلیج فارس، ایران» با حضور علی اصغر کشانی (مجری- منتقد) و علی باقرزاده نمازی (کارگردان)، در سالن «سینما حقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری ممتاز، علی اصغر کشانی در ابتدای این نشست گفت: «پارس، خلیج فارس، ایران» از نمونه آثاری است که حاصل شرایط خاصی هستند و معمولا چنین فیلم هایی در واکنش به یک موضوع خاص تولید می شوند. همانطور که در فیلم هم عنوان می شود بعد از شیطنت های دولت انگلیس و توسط اعراب، نام خلیج فارس مورد تحریف واقع می شود و این فیلم واکنشی نسبت به این قضیه است.
وی افزود: این فیلم مستند گفتار محور با رویکردی پژوهشی است که موضوع خود را در یک جغرافیای خاص مطرح می کند و پیرو سبک کلاسیک مستندسازی است و تصاویر بدون حضور کارشناس و یا مجری پشت هم می آیند.
کشانی ادامه داد: از طرفی شاهد حجم بسیار زیاد اطلاعات هستیم . به گمان من اگر این حجم اطلاعات در طبقه بندی ها و کدگذاری های خاصی از هم تفکیک می شد، بهتر و منظم تر بود. به علاوه در برخی قسمت های فیلم شاهد عدم هماهنگی میان گفتار متن و تصاویر هستیم.
این منتقد در ادامه به بحث تفکیک عوامل دراین فیلم اشاره کرد و گفت: به نظر من آقای نمازی خیلی به تفکیک عوامل در این فیلم اعتقادی نداشتند و بخش زیادی از کار را خود به عهده گرفته اند.
کشانی ادامه داد: در فیلم شاهد تصاویری از جاذبه های عمق آب هستیم که گرفتن این تصاویر بسیار دشوار است. این فیلم از تنوع تکنیکی خوبی برخوردار است و ما زوم بک، نماهای متحرک و … زیادی را شاهد هستیم و به نظرم بدلیل باز بودن و گسترده بودن و متحرک نبودن سوژه، این امکان برای کارگردان فراهم شده است.
وی به مسئله زمان به عنوان یکی از مولفه های سینمایی اشاره کرد و گفت: در این فیلم اکثر تصاویر در روز می گذرد و تنها تعداد کمی از تصاویر در شب است. از طرفی ما شاهد صبح، غروب و شب کیش هستیم، اما این تنوع درباره سایر مکان ها دیده نمی شود.
علی باقرزاده نمازی هم در ادامه نشست، ضمن تشکر از حضور علاقه مندان در سالن و تماشای این فیلم، گفت: ساخت این فیلم به عشق و علاقه ما به خلیج فارس برمی گردد. ما برای تولید این اثر سه ماه فرصت داشتیم و متاسفانه به تابستان برخوردیم و بدلیل گرمای هوا کار کردن برای ما بسیار دشوار بود. به این ترتیب سبک نریشن محور را برای کار انتخاب کردیم و به نظرم این سبک اطلاعات بیشتری به مخاطب می دهد و جذاب تر است! البته اگر زمان بیشتر داشتیم می توانستیم کار را مستند-داستانی ضبط کنیم.
وی ادامه داد: ما حدود ۲۰ ساعت تصویر گرفتیم و تنها چند تصویر کوتاه آرشیوی است. از طرفی تمام سعی مان این بود که فیلم طولانی و خسته کننده نشود و حدود ۳۰ دقیقه‏ای فیلم در مونتاژ درآمد.
نمازی تصریح کرد: در این فیلم، بیشتر بر روی اطلاعات جدید و نو تاکید داشتیم و دوست داشتیم که فیلم اطلاعات خوبی به مخاطب ارائه دهد و به همین دلیل گاهی بر روی برخی مسائل جزئی نگر می شدیم.
وی درباره گروه تولید این مستند هم گفت: ما ۵ نفر بودیم که به تولید این فیلم پرداختیم و به طور کل من موافق گروه های کوچک برای مستندسازی هستم، چون بودجه های ما بسیار اندک است و مراکز مختلف چون وزارت خانه ها و… با ما همکاری لازم را ندارند و هیچ حمایتی از فرهنگ این جامعه نمی کنند.
نمازی، کمبود امکانات جزایر خلیج فارس را نیز یکی از مشکلات ساخت فیلم در جنوب کشور دانست و گفت: در این جزایر ارزشمند ثروت زیادی نهفته است اما حیف که کسی به آنها توجه نمی کند.