جمعه ۱۲م آبان ۹۱ به نقل از باشگاه خبر نگاران جوان در پورتال خبری ممتاز نیوز انتشار یافته است،
معمولا والدین یکی از فرزندان خود را بیشتر دوست دارند و همان فرزند قربانی می شوند چون رشوه زیادی از والدین دریافت می کند و در قبال محبت های افراطی سبب می شود که آنها نتوانند در زندگی آینده موفق باشند.
به گزارش تفسیری خبرنگار اجتماعیممتازنیوز، تفاوت و تبعیض قائل شدن بین فرزندان موضوع جدیدی در خانواده نیست و این امر از قبل های دور تا به امروز وجود داشته است.در قبل خانواده های پدر محور، فرزند پسر ارزش بیشتری داشت و در خانواده های مادر محور، دختر بود که جایگاه بالاتری را به خود اختصاص می داد.
یک روانشناس گفت: فرزندانی که نور چشمی می باشند و والدین به آنها خیلی توجه می کنند لوس بار می آیند و احساس مسئولیت نمی کنند و وقتیکه برایشان مشکلی پیش بیاید به والدین متکی می شوند.
جای هیچ شکی نیست که والدین همه فرزندان خود را دوست دارند و به آنها عشق می ورزند اما در واقع در چگونگی دوست داشتن بین فرزندان فرق می گذارند.
ابراهیم مقدم در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران در این باره گفت: بی اهمیت بودن به فرزندان دیگر خانواده سبب می شود که آنها احساس کمبود کنند و احساس کنند که والدین به آنها هیچ توجهی ندارند و همه توجه خود را صرف فرزند نور چشمی خانواده می کنند.
وی افزود: تفاوت قائل شدن بین فرزندان در دراز مدت سبب می شود که بین اعضا خانواده دشمنی پیش بیاید و آنها را دچار درگیری کند.
ابراهیم مقدم با اشاره به آینده ی ناموفق اینگونه فرزندان گفت: میزان سازگاری آنها در زندگی کم و تاب مقاومت در برابر مشکلات را ندارند زیرا همواره از حمایت های بی دریغ والدین برخوردار بوده اند.
وی ادامه داد: جامعه با اشخاص به طور یکنواخت برخورد می کنند و این اشخاص در جامعه دچار سردرگمی،یاس و ناامیدی می شوند و در درازمدت متوجه می شوند که توقعاتی که از جامعه داشته اند نابجا بوده است و آنها فقط در خانواده برای والدین نورچشمی می باشند.
در خانواده های پرجمعیت امروزی تنها دختر یا پسر کانون توجه واقع می شوند،زن،پسر خانواده را کانون توجه قرار می دهد و مرد، دختر خانواده را به جایگاه بالاتری می رساند.
ابراهیم مقدم در این باره گفت: این رفتار نادرست والدین سبب می شود که در آینده فرزندان همین رفتارهای اشتباه را بر روی فرزندان خود انجام دهند.
گفتنی است، فرزندان دیگر خانواده که احساس می کنند مورد بی توجهی والدین قرار گرفته اند عقده ها و کمبودهای خاصی را تجربه می کنند که در دراز مدت می تواند خطرساز باشد و نورچشمی ها در سازگاری و انطباق پذیری با محیط پیرامون دچار مشکل می شوند زیرا همواره چتر حمایتی بزرگ والدین روی سر آنها بوده است. /ز
باشگاه خبرنگاران