خبرگزای آریا- نوزدهمین پاتوق هنری خانه عکاسان ایران در حالی برگزار شد ، که شرکت کنندگان بر شناخت علمی و اصولی شاخه مستند – اجتماعی در عکاسی و پرهیز از کلیشه های رایج تاکید داشتند .
به گزارش خبرگزاری ممتاز، در این جلسه که با محوریت عکس « مستند – اجتماعی » در گالری شماره یک خانه عکاسان ایران برگزار شد ، در ابتدا علی آذرنیا کماری گفت : با نگاهی به پیشینه عکاسی مستند – اجتماعی در سطح جهان و توجه به این موضوع که این نوع عکاسی در تلاش برای ثبت واقعیت ها و معضلات پدید آمده است و بسیاری از کاستی با نمایش همین عکس ها چاره جویی شده است.
وی ادامه داد: عکس مستند – اجتماعی باید مخاطب راتحت تاثیر قرار دهد و مقامات و مسئولین را به حرکت وادارد. اما فراموش نکنیم این شاخه از عکاسی فقط فقر و اعتیاد نیست. منتها این موارد خارج از استاندارد های زندگی هستند.
وی در ادامه با توجه به ماهیت این شاخه از عکاسی افزود: در عکاسی مستند – اجتماعی، انسان باید حضور داشته باشد تا ارتباط انسانی برقرار شود و به توان یک رابطه دو سویه ایجاد کنیم.
در ادامه این جلسه مجید پناهی جو – عکاس، با اشاره به وجود نوعی ترس در عکاسان مستند اجتماعی افزود : در جایی خارج از اینجا اگر بخواهیم در سطح جامعه عکس بگیریم کسی سوال نمی پرسد، اما در اینجا هر کسی حتی مقامات غیر مسئول هم این حق را به خود میدهند که بپرسند و گاهی از عکس گرفتن عکاس جلوگیری کنند.
وی ادامه داد : عکاسی مستند گاهی به سوی ” گداگرافی ” می رود ، مستند – اجتماعی فقط درگیری، فقر و اعتیاد نیست،می توان در این عکاسی شور و نشاط را نیز گنجاند.
رسول اولیا زاده – مدیر خانه عکاسان ایران در اشاره به اینکه این شاخه از عکاسی به صورت صرف ” گداگرافی ” نیست افزود : عکاسی کمی در کار خود حرفه ای می شود، به سرعت به سمت ثبت عکس اجتماعی و معضلات میرود.
وی ادامه داد : به تعداد آدم هایی که در یک جامعه هستند، عکاس وجود دارد، و می توانند عکس بگیرند، ما در ایران حداقل ۳۰ میلیون عکس بردار داریم که تفاوتش با عکاس ، در این است که فرد عادی هر چی ببیند شاتر می زند اما عکاس تفکر دارد، ما باید تلاش کنیم با کمی اموزش آنها را عکاسان مستند- اجتماعی کنیم.
اولیا زاده در ادامه با اشاره به جلب اعتماد مسئولین گفت : ما گاهی فکر می کنیم باید عکسی بگیریم و به مقامات بالاتر نشان دهیم، اما نمیدانیم که آنها به مسائل واقف هستند، به یاد دارم محمد فرنود میگفت که مسئولین گاهی اعتمادشان به ما کمرنگ می شود، برای مراسم رونمایی از یکی از تجهیزات نظامی ما را دعوت نکردند، این نشان از سرد شدن این رابطه دوسویه است. و ما باید بدانیم عکاسی اجتماعی کار ساده ای نیست.
عکس مستندی که مخاطب متوجه آن نشود بی مصرف است
محمد بابایی فارغ التحصیل رشته کارشناسی و برنده سه دوره جایزه مطبوعات در ادامه گفت : در عکاسی مستند – اجتماعی باید چهار اصل را رعایت کرد، اولین قدم سادگی است، عکس اجتماعی که مخاطب متوجه نشود فایده ای ندارد، دوستان گاهی عکس میگیرند ، بعد آنالیز می کنند، بعد تفسیر می کنند، دومین و سومین قدم نور و فوکوس مناسب است، و مهم ترین قدم، نزدیکی به سوژه و برداشتن فاصله است، در آمریکا گروهی عکاسس هیتند که ۵۰ میلیمتر به پایین تر در نسبت نزدکی به سوژه عکاسی می کنند. اما گاهی اصلا توانایی این گونه عکاسی را نداریم و باعث تاسف است.
وی ادامه داد: گاهی در عکاسی اجتماعی جایی برای فکر کردن نیست، خلق اثر در لحظه است، و گاهی جایی برای فکر کردن نیست و باید در یک لحظه یک تصمیم بزرگ بگیری.
بابایی در ادامه با اشاره به عکاسی اجتماعی موضوعی افزود، باید زمانی که یک سوژه چند وجهی را انتخاب می کنید با سوژه ارتباط برقرار کنی، و به آن نزدیک شوی که سوژه عکاس و دوربینش را مانند یک غریبه نبیند، مستند اجتماعی به نوعی ” انسان گرافی ” است و هر انسانی مجموعه ای از احساس و آگاهی است ، و برای نزدیک شدن به سوژه باید به فکر و حس سوژه انسانی نزدیک شویم.
وی در پایان گفت : اگر در عکاسی مستند احساس کردید که یک فریم پاسخگوی انتقال دیدگاه شما نیست، از عکاسی چند پلانه استفاده کنید، و گاهی سعی کنید با عکس داستانی را روایت کنید، و این موضوع نزدیک شدن به سوژه را می طلبد، و فریم ها باید در تکمیل یکدیگر قرار گیرند.
خبرگزاری آریا