نیایش شبانه/خدایا! مرا ببخش آنگاه که عطا کردی، خطا کردم

مهربان من! هرکسی به روشی تو را شناخته است و به زبانی از تو چیزی می خواهد و من افتخارم این است که تو را نشناختنم شناختم. فهمیده ام که تو فهمیدنی نیستی و در وهم نمی گنجی . اصلا یک جوری هستی. گاهی اوقات در نهایت ناامیدی به آدم امید می دهی و گاهی در نهایت امیدواری ، تلنگری می زنی که مواظب باش.
**************
وای بر من از روی رسوایی ، واری بر من از روی تنهایی، از روز جدایی و گدایی ، از روز اسارت و مصیبت، وای برمن از خجلت ، از آتش جحیم و خشم رحیم ، محبوب من! می ترسم از آن که مرگم قریب باشد و مققرب درگاهت نباشم ، می ترسم از آن که مرک مرا در یابد تو را در نیابی ؛ مرا ببخش آن گاه که عطا کردی ، خطا کردم؛ وفا کردی ، جفا کردم ؛ هدایت کردی رهایت کردم!
ای قطره های زیبا، ای دره های گرانبها ، ای ژاله های صبحدمان و ای اشک ها بیایید، بیایید و آتش سینه ام را خاموش کنید؛ ببارید و مرهمی بر دل سوخته ام بگذارید.