نیایش شبانه/پروردگارا! دست من گیر و مرا فریاد رس

ماتمم از حد بشد سوری فرست
در میان ظلمتم نوری فرست

لذّت نور مسلمانیم ده
نیستیّ نفس ظلمانیم ده

پایمرد من درین ماتم تو باش
کس ندارم دستگیرم هم تو باش

چون ز من خالی بماند جای من
کس ندارد غیر تو فردای من

ای خدای بی‌نهایت جز تو کیست؟
چون تویی بی‌حدّ و غایت جز تو کیست؟

گم شدم در بحر حیرت ناگهان
زین همه سرگشتگی بازم رهان

در میان بحر پر خون مانده‌ام
وز داخل پرده خارج مانده‌ام

نفس من بگرفت سر تا پای من
گر نگیری دست من ای وای من!

جانم آلوده است از بیهودگی
من ندارم طاقت آلودگی

یا از این آلودگی پاکم بکن
یا نه در خونم کش و خاکم بکن

خلق ترسند از تو،‌ من ترسم ز خود
کز تو نیکی دیده‌ام، ‌از خویش بد

پادشاها دل به خون آغشته‌ایم
پای تا سر چون فلک سر گشته‌ایم

با دلی پر درد و جانی پر دریغ
زاشتیاقت اشک می‌بارم چو میغ

رهبرم شو زان که گمراه آمدم
دولتم ده گرچه بیگاه آمدم

هر که در کوی تو دولتیار شد
در تو گم گشت و ز خود بیزار شد

نیستم نومید و هستم بی‌قرار
بو که در گیرد یکی از صدهزار

یا اله العالمین درمانده‌ام
غرق خون بر خشک کشتی رانده‌ام

دست من گیر و مرا فریاد رس
دست بر سر چند دارم چون مگس