هر شب با قرآن/رمزی میان عاسق و معشوق

آیه ۱ – ۴  سوره طه

طه (۱)
طه

مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ﴿۲﴾
قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به رنج افتى (۲)

إِلَّا تَذْکِرَهً لِّمَن یَخْشَى ﴿۳﴾
جز اینکه براى هر که مى‏ترسد پندى باشد (۳)

تَنزِیلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى ﴿۴﴾

[کتابى است] نازل شده از جانب کسى که زمین و آسمانهاى بلند را آفریده است (۴)

*«طا» و «ها» دو حرف است از حروف زبان عربی که آن را جزء مقطعات مانند الف لام میم و غیره دانسته‌اند و گاهی تفسیرهایی نیز بر آن آورده‌اند که همه در شمار استحسانات (حسن جویی) قرار می‌گیرد و به حقیقت تقسیر نیست.

*مفسران گفته‌اند با توجه به آیات بعد که خطاب به پیامبر اکرم (ص) است. این طه نیز رمزی بین خدا و رسول اوست که ممکن است حتی جبرئیل را از آن خبر نباشد:

*سعدی این سوره و سوره «یس» را در نعت پیامبر معرفی می‌کند:

تو را عز «لو لاک» تمکین بس است           ثنای تو «طه» و «یس» بس است

*«لو لاک» اشاره به حدیثی است قدسی که خداوند به پیغمبر فرموده است اگر تو نبودی آسمان‌ها را خلق نمی‌کردم؛ و البته این «تو» خطاب به حقیقت ذات انسان و همه فرزندان آدم است که آفرینش به خاطر آن‌ها صورت گرفته است.

*خداوند در آغاز این سوره به نشان کمال محبت و شفقت به رسول خویش می‌فرماید:
ما این قرآن را نفرستاده ایم که تو خود را به رنج و مشقت بیفکنی و تلاش بی حد در هدایت خلق کنی. بدان که هدایت خلق با تو نیست و آنچه وظیفه توست این است که مردمان را به آیات الهی متذکر گردانی به خصوص آنان که دلهایشان در برابر حق خاشع است.