هر شب با قرآن/ مهم ترین نکته در آفرینش انسان

فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَهَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ.

پس روی خود را با گرایش تمام به حق به سوی این دین کن با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است آفرینش خدای تغییرپذیر نیست این است همان دین پایدار ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.

فطرت به معنای آفرینش و سرشت و طبیعت و خصوصیات ذاتی و امثال این معانی است و در این آیه خداوند به بیان مهم ترین نکته در آفرینش انسان پرداخته است و آن این است که سرشت آدمی با سرشت خداوند یکی است.

آدم را خدای گون آفریده و به همین جهت او را خلیفه خود کرده است و هر چه طبع و خلق و خوی خداست، طبع و خُلق و خوی انسان نیز همان است.

این مشابهت در سرشت و خلق و خوی چنان است که می توان گفت هر آنچه خدای را خوش نمی آید خلق را نیز ناخوش است و هر چه مرضیِّ خداست مردمان نیز آن را دوست دارند.

به طوری که اگر ما مجموعۀ آیاتی را که خداوند در آن به خوشامد و ناخوشامد خود اشاره کرده است جمع کنیم فهرستی از مطلوبات و نامطلوبات انسانها نیز به دست می آید.

برای مثال در قرآن آمده است که خداوند نیکوکاران را دوست می دارد و خداوند آنها را که توبه می کنند دوست دارد و نیز آنها را که پاک و پاکیزه اند و آنها که پرهیزکارند و آنان که منصف و داد پیشه اند و چون ما به ضمیر خویشتن باز می گردیم می بینیم که ما آدمیان نیز این گروه از مردمان را دوست می داریم.

هر کس از ایشان توبه کنان نزد ما آید توبه اش را می پذیریم و هر که را راستگو و صادق باشد و پاک و طیب و طاهر است دوست می داریم.