هفت خانی که برای خرید هواپیمای مسافربری نو باید از آن گذشت

بیش از سه دهه از آغاز تحریم های ظالمانه علیه صنعت حمل و نقل هوایی کشورمان می گذرد؛ تحریم هایی که با پیمان بین المللی هوانوردی شیکاگو نیز در تنقاض است.

اگرچه تحریم ها علیه صنعت هوانوردی کشورمان موجب ایجاد مشکلاتی همچون افزایش سن ناوگان هوایی در کشورمان شده اما همین تحریم ها در عرصه های تعمیر و نگهداری و حتی مونتاژ هواپیما ، کشور را به خودکفایی رسانده است.

اما با نزدیک شدن به زمان اجرای برنامه جامع اقدام مشترک، منابع غربی اعلام کردند که “باراک اوباما،” رئیس‌جمهور آمریکا، مجوز صادرات هواپیمای مسافربری به ایران را امضا کرد، که این امر راه را برای خرید هواپیماهای جدید توسط شرکت های هواپیمایی ایرانی هموار کرد.

هواپیماهای جدید را چه وقت می توان در ایران دید؟

خرید هواپیمای دست اول توسط شرکت های هواپیما اهمیتی بسیاری دارد،اما بررسی های خبرنگار سایت خبری ممتاز نیوز نشان می دهد که خرید هواپیمای دست اول در زمان کنونی امریست که چالش های بسیاری فرا روی آن است.

چالش اول در راه خرید هواپیماهای مسافربری دست اول ، عدم وجود منابع مالی کافیست که در همین راستا عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی گفت : در حال حاضر به ۵۰۰ فروند هواپیمای مسافربری نیاز داریم که خرید این تعداد هواپیما ۵۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد و این مبلغ در ایران نیست بنابراین به سراغ روش اجاره به شرط تملیک رفته‌ایم.

چالش دیگری که در مسیر خرید هواپیما به چشم می خورد ، پر بودن خط تولید شرکت های تولید کننده عمده هواپیما در جهان است.باید یادآور شد که نرخ تولید هواپیما محدود است و نمی توان انتظار داشت ظرف مدت یک ساله صدها هواپیما برای یک کشور ساخته شود.

همچنین در حال حاضر شرکت هواپیمایی بسیاری در جهان منتظر تحویل سفارش های خود به شرکت های تولید کننده هواپیما هستند و در صورتی که طرف ایرانی همین امروز هم به شرکت های تولید کننده سفارش خرید بدهد ، باید چند سالی را صبر کند تا سفارشاتش را تحویل بگیرد.

در جدول زیر میزان نرخ تولید و سفارش های دریافتی دو برند معروف ایرباس و بویینگ را در ماه سپتامبر مشاهده می کنید :

*هواپیماهای بویینگ ۷۴۷ و ایرباس ۳۸۰ به فرودگاه های ویژه برای نشست و برخاست نیاز داشته و به علت مصرف سوخت بالا و هزینه سنگین نگهداری ، مورد استقبال بسیار کمی واقع شدند.

اما با توجه به اینکه وزیر راه و شهرسازی بر خرید هواپیماهای برد بلند و متوسط تاکید دارد ، با نگاهی به جدول فوق و میزان سفارشات و نرخ تولید این نوع هواپیماها که از جمله آن ها می توان خانواده ایرباس ۳۲۰ ، بویینگ ۷۳۷ ، بویینگ ۷۷۷ ، ایرباس ۳۵۰ و ایرباس ۳۳۰ و بویینگ ۷۶۷ را نام برد ، مشخص می شود که نمی توان انتظار داشت حداقل تا ۳ سال آینده هواپیمای دست اول وارد شرکت های هواپیمایی ایرانی شود.

پس بهتر است در سال هایی که سفارشات هواپیمایی ایران آماده می شوند، زیر ساخت لازم برای گسترش صنعت حمل و نقل هوایی کشور ایجاد گردد.

همچنین می توان تا آماده شدن سفارش‌های شرکت‌های هواپیمایی ایرانی، از برخی شرکت ها که در زمینه اجاره هواپیما فعالیت دارند کمک گرفت و هواپیماهای با عمر کمتر از ۱۰ سال را کشور کرد تا کاهش سن ناوگان هوایی کشور از هم اکنون آغاز گردد.

اما نکته مهمی که در کمتر جایی می توان سراغ آن را گرفت این است که  آیا در حال حاضر تمام مشکلات هوانوردی کشور با ورود هواپیماهای جدید رفع می شود؟

بدون شک پاسخ منفی است ،چراکه در وهله اول باید زیر ساخت های موجود برای گسترش ناوگان هوایی ایجاد شده و سپس هواپیمای جدید وارد ناوگان شود ، برای مثال در اولین گام باید ظرفیت فرودگاه های کشور متناسب با ورود هواپیماها افزایش یابد چرا که همین اکنون با همین تعداد هواپیمای موجود در برخی از فرودگاه های کشور مشکل کمبود پارکینگ و کافی نبودن ظرفیت پذیرش مسافر به وضوح به چشم می خورد ، حالا فرض کنیم یکباره تعداد هواپیماهای فعال کشور دو یا چند برابر شود و آن وقت باید شاهد حجمی از ترافیک در پارکینگ ها و ترمینال فرودگاه های کشور باشیم.

نکته مهم دیگری که به آن باید توجه شود این است که خرید هواپیما باید متناسب با نیاز شرکت هواپیمایی و همچنین خطوط پروازی ، میزان مسافر و برد مسافت باشد نه اینکه فقط خرید مد نظر باشد و اگر این موارد بررسی نشوند، می توانند در آینده موجب زیان دهی شرکت هواپیمایی باشند.

مورد سوم که در دوران پسا تحریم های هوانوردی باید به آن توجه شود این است که خرید هواپیما به تنهایی و بدون خرید قطعاتی که با مرور زمان فرسوده می شوند، می توانند در آینده نزدیک مشکل ساز شود ، پس علاوه بر خرید هواپیما باید قطعات آن نیز برای مدت زمان فعالیت هواپیما یعنی حداقل ۵ سال تامین شوند.