بینا- رحمتی گرچه نقاط ضعف بسیاری را در مقایسه با اسطوره‌هائی همچون مرحوم حجازی و عابدزاده دارد ، اما در این سال‌ها بی‌رقیب بوده و یک ثبات قابل توجه را در درون دروازه داشته است.
به گزارش سایت گل،در همین سال‌های نه چندان دور بود که سنگر تیم ملی با حضور عقاب آسیا از یک اعتبار و اطمینانی خاص برخوردار بود ، همان سال‌هائی که احمدرضا عابدزاده با درخشش‌های کم‌نظیر و شاید بی‌نظیر خود دروازه‌ی تیم ملی را حداقل در یک بازه‌ی زمانی قابل توجه بیمه ساخته بود. پس از آن بود که عابدزاده به الگوی نسل جوان آن روزها و امروز فوتبال ما تبدیل شد ، اما هیچ‌گاه عابدزاده‌ای دیگر خلق نشد.در این مقاله قصد خواهیم داشت مروری کوتاه بر سنگربان‌هائی داشته باشیم که حداقل در یک مقطع داعی جانشینی عابدزاده را داشتند ، اما هیچ‌گاه نتوانستند در حد و اندازه‌های عابدزاده ظاهر شوند.
داوود فنایی
فنائی و عابدزاده در مقطعی در کنار یکدیگر گلر پرسپولیس بودند. فنائی بارها و بارها با نظر علی پروین جایگزین عابدزاده می‌شد ، اما به ناگاه از چشم علی پروین افتاد. با جدائی عقاب آسیا از پرسپولیس او سنگربان اول سرخ‌پوشان پایتخت شد ، اما بعد از حضور گاه و بی‌گاه در تیم ملی با حضور آری‌هان در پرسپولیس برای همیشه از این تیم کنار رفت ، در حالی که دوران ملی او قبل‌تر به اتمام رسیده بود.
پرویز برومند
برومند در جام ملت‌های لبنان ۲۰۰۰ در ترکیب تیم ملی فیکس بود و بعد از باخت به کره‌ی جنوبی و حضور بلاژویچ در راس کادر فنی تیم ملی ایران دیگر به بازی گرفته نشد تا دوره‌ی ملی او به پایان برسد. فراموش نکنیم که برومند از جمله ستارگانی بود که پایانی تلخ را تجربه کرد و از دنیای حرفه‌ای کنار رفت.
هادی طباطبایی
شیر کپنهاگ در دوره‌ی منصور پورحیدری بعد از بازی‌های آسیایی بانکوک گلر تیم ملی شد و در آستانه‌ی جام ملت‌های آسیا در لبنان مصدوم شد تا با حضور بلاژویچ دیگر حتی به تیم ملی هم دعوت نشود. فراموش نکنیم که درخشش خیره کننده‌ی او برابر دانمارک در یک بازی دوستانه و بسته نگه داشتن دروازه‌ی تیم ملی ، سبب شد تا یاد و خاطره‌ای به یادماندنی در ذهن اهالی فوتبال باقی بماند ، البته با در نظر گرفتن لقب شیر کپنهاگ.
ابراهیم میرزاپور
میرازاپور دوران ملی خود را با حضور بلاژویچ در تهران آغاز کرد و ۶ سال نیز دروازه‌بان فیکس تیم ملی بود. ابراهیم میرزاپور از جمله دروازه‌بانانی بود که با وجود سابقه‌ی ملی قابل توجه ، هیچ‌گاه به تیم‌های بزرگ پایتخت راه نیافت و به ناگاه از عرش به فرش رسید. او هم اکنون جائی در سطح اول فوتبال ما ندارد.البته نباید از این نکته غافل شویم که این دروازه‌بان با وجود انجام ۷۵ بازی ملی ، هیچ‌گاه دروازه‌بان تراز اولی در فوتبال ایران نبود.
وحید طالب‌لو
وحید طالب‌لو از جمله معدود دروازه‌بان‌هائی بود که در یک مقطع کوتاه (در سال‌های ۸۴ تا ۸۶) توانست در حد و اندازه‌های عابدزاده ظاهر شود ، اما با این وجود او هیچ‌گاه در سطح ملی روزگار خوبی را سپری نکرد و همواره در سایه‌ی سرد دروازه‌بان‌هائی همچون میرزاپور و رودباریان در پشت خط در جا زد.
نیما نکیسا
نکیسا در جام ملت‌های آسیا توفیق اجباری نصیبش شد و به علت مصدومیت احمدرضا عابدزاده ، در ترکیب تیم ملی ایران حضور یافت و پس از دیدار برابر عمان که ایران با نتیجه‌ی ۴-۲ شکست را پذیرفت ، از ترکیب اصلی تیم ملی کنار گذاشته شد. نکیسا در مجموع ۱۱ بازی ملی در کارنامه دارد و در جام جهانی ۱۹۹۸ نیز ذخیره‌ی احمدرضا عابدزاده بود.
حسن رودباریان
رودباریان گرچه در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ و جام جهانی ۲۰۰۶ عضو تیم ملی فوتبال بود ، اما اولین حضور جدی خود به عنوان دروازه‌بان اول تیم ملی ایران را در جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۷ و با سرمربیگری امیر قلعه‌نوعی تجربه کرد و پس از آن نیز با یک سرعت قابل توجه از تراز اول فوتبال فاصله گرفت. او در مجموع ۱۸ بار پیراهن تیم ملی را بر تن کرد.
سید مهدی رحمتی
رحمتی از جمله دروازه‌بان‌های شایسته‌ی این سال‌های فوتبال ما بوده است که با درخشش‌های پرشمار خود در درون دروازه‌ی تیم ملی بارها منجی تیم ملی بوده است و ستاره‌ی بی‌چون و چرای تیم ملی بوده است. رحمتی در بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ درخشش و حضور مستمر خود به عنوان سنگربان اول تیم ملی را با نظر علی دائی آغاز کرد و همچنان نیز این روند را حفظ کرده است. رحمتی گرچه نقاط ضعف بسیاری را در مقایسه با اسطوره‌هائی همچون مرحوم حجازی و عابدزاده دارد ، اما در این سال‌ها بی‌رقیب بوده و یک ثبات قابل توجه را در درون دروازه داشته است.
در آخر باید گفت در این سال‌ها هیچ دروازه‌بانی حتی رحمتی ، نتوانسته خلا عابدزاده را جبران کند و در حد و اندازه‌های او ظاهر گردد.
RSS