همه تقصیرها را به گردن می‌گیرم

جام جم آنلاین: تکواندوکار وزن ۸۰ ـ کیلوگرم ایران در المپیک لندن گفت: همه تقصیرها را به گردن می گیرم و می‌دانم که همه این دعواها به خاطر من است.

قهرمان تکواندو جهان که در بازی‌های المپیک لندن عملکرد ضعیفی داشت و با دو شکست از رقابت‌ها حذف شد در نشست خبری امروز گفت: همه دعواها به خاطر مدال نگرفتن من است و مطمئنم که اگر حتی یک مدال برنز هم می‌گرفتم، این انتقادها نمی‌شد. برای مدال نگرفتن خودم دلایل زیادی دارم که هیچ کدام از آنها فنی نیست.

وی افزود: تا آنجا که در توان کادر فنی بوده، من را تمرین داد و من هم تمرین کردم و از هیچ چیزی کم نگذاشتم. همیشه راست گفته‌ام و هیچ دروغی هم ندارم. برای حضور در لندن کاملا آماده بودم. هیچ موقع این همه آماده نبودم.

کاپیتان تیم ملی تکواندو ایران با اشاره به این که حتی صحنه مدال گرفتن خود را در المپیک را هم در ذهن خود لحظه به لحظه مرور می‌کردم، گفت: روز قبل از مسابقه تنها به مدالم فکر می‌کردم. اصلا به حریفم فکر نمی کردم، چون کسی نبود که بخواهم به او ببازم. آن حریف را در مسابقات قبلی با همین اختلافی که به او باختم، برده بودم.

وی ادامه داد: همه کار کردم که در آن روز پیروز شوم، اما نشد. روزم نبود. آن روز گویا فکر نداشتم و یا هیچ چیزی نداشتم. حتی اگر یک کمربند قرمز هم بود شاید به او می‌باختم، چون روزم نبود.

کرمی گفت: در روز آخر که فردای آن روز مسابقه داشتم، تنهای تنها بودم. احساس می‌کردم که به دره‌ای می افتم. با هر کسی می خواستم صحبت کنم تا کمی آرام شوم. حتی به ایران زنگ زدم و با چند نفر از دوستانم و یک روانشناس صحبت کردم. شرایطم آن روز خیلی بد بود.

قهرمان تکواندو جهان ادامه داد: شب قبل از مسابقه تا صبح بیدار بودم، اما یک روانشناس نبود که با او صحبت کنم. این همه افراد در کنار تیم‌ها و کاروان ایران بودند، اما یک روانشناس نبود که من بتوانم خودم را تخلیه کنم و آماده مبارزه باشم. برای کسب این مدال چهار سال از بهترین سال‌های عمرم و زحماتم حیف شد.

وی یادآور شد: امیدوارم مسئولان توجه کنند که یک قهرمان چهار سال برای رسیدن به اینجا تلاش کرده. البته اعتقاد دارم که اگر در المپیک مدالی نگرفتم، حتما حکمت خدا بوده، چرا که شاید اگر مدال می‌گرفتم اتفاقی برایم می‌افتاد.

یوسف کرمی با تاکید بر این که نمی‌تواند دروغ بگوید، گفت: خیلی‌ها از من انتقاد می‌کردند که چرا پس از شکست در المپیک جلوی دوربین می‌خندم، اما واقعیت این است که نمی‌توانم دروغ بگویم و جلوی دوربین گریه کنم. نمی‌خواهم گریه‌های من را کسی ببیند. تمام تلاشم را کردم، اما شرمنده مردم هستم. (ایسنا)


jamejamonline.ir – 22 – RSS Version

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.