جام جم آنلاین: بتازگی پژوهشگران کشف کردند که میزان حساسیت لامسه، ارثی است و ظاهرا به شنوایی هم ارتباط دارد.
عده‌ای از پژوهشگران آلمانی، لامسه صد دوقلوی همسان و غیرهمسان را مورد ارزیابی قرار دادند؛ در این مطالعه، لامسه افراد به دو طریق مورد آزمون قرار گرفت؛ یکی از طریق پاسخی که به ارتعاش با فرکانس بالا داده می‌شد و دیگری توانایی تشخیص جهت قرارگیری خراش‌های بسیار ظریف.
تیم پژوهشی به این نتیجه رسید که بیش از ۵۰ درصد از ویژگی‌های لامسه افراد، به ژنتیک آنها مربوط می‌شود.
آزمون‌های شنوایی هم نشان داد که احتمال داشتن لامسه حساس، در افرادی که شنوایی خوبی داشتند بیشتر بود.
ارتباط بین لامسه و شنوایی، امری منطقی است زیرا هر دوی آنها با سلول‌های حسی که با نیرو‌های مکانیکی تحریک می‌شوند، کار می‌کنند.
در گام بعدی، پژوهشگران به بررسی میزان حساسیت لامسه در دانش‌آموزانی که ناشنوای مادرزاد بودند، پرداختند.
نتیجه این بود که به ازای هر پنج نفر، یکی در حس لامسه دچار مشکل بود و این نشانگر آن است که برخی از ژن‌هایی که موجب ناشنوایی می‌شود، موجب کاهش کارآمدی حس لامسه نیز می‌گردد.
وقتی که پژوهشگران به مطالعه روی افرادی که به خاطر «سندروم آشر» نابینا و ناشنوا شده بودند، پرداختند، به این یافته رسیدند که جهش در ژنی با نام ush2a، موجب بیماری و کاهش حساسیت به لامسه شده است.
دانشمندان قصد دارند در گام بعدی، به بررسی سایر ژن‌هایی بپردازند که بر حس لامسه ما تاثیــر می‌گذارد؛ پیدا کردن این ژن‌ها می‌تواند دانش‌مان نسبت به لامسه را بالا ببرد.
Newseientist – مترجم: صالح سپهری فرد
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version