سرطان آپاندیس
آپاندیس یک زائده کرم‌مانند است که به ابتدای روده بزرگ متصل می باشد. آپاندیس به عنوان عضوی از دستگاه گوارش می باشد که به طور متوسط حدود ۱۰ سانتی متر طول دارد. در حال حاضر محققان و پزشکان هیچ عملکرد مشخصی را برای آپاندیس پیدا نکرده اند. اگر آپاندیس دچار تومورهای بدخیم و سرطانی شود، به دلیل نزدیکی آپاندیس به روده بزرگ، احتمال انتقال سرطان به روده نیز وجود دارد.
آپاندیس
سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول های یک عضو از بدن، دچار رشد و تکثیر غیرطبیعی و بدون کنترل شوند.
آپاندیس هم از این امر مستثنی نیست و هنگامی که سلول های آپاندیس دچار تکثیر غیرطبیعی شوند، به صورت بافتی به نام تومور درمی آیند. این تومورها می توانند هم خوش‌خیم و غیرسرطانی باشند و هم بدخیم یا سرطانی.
اگر آپاندیس دچار تومورهای بدخیم و سرطانی شود، به دلیل نزدیکی آپاندیس به روده بزرگ، احتمال انتقال سرطان به روده نیز وجود دارد.
سرطان آپاندیس چه موقعی مشخص می شود؟
– معمولا افراد زمانی متوجه سرطان آپاندیس در خود می شوند که برای قسمت های دیگر بدن خود اقدام به عمل جراحی می کنند و پزشک متخصص طی جراحی، متوجه سرطانی شدن آپاندیس می شود.
– هنگامی که فرد دچار درد آپاندیس می شود و به پزشک مراجعه می کند.
– هنگامی که فرد به منظوری غیر از آپاندیس، اقدام به عکسبرداری پزشکی می کند، مخصوصا در سی تی اسکن این عضو غیرعادی مشاهده می شود.
تاثیر سرطان آپاندیس چقدر است؟
معمولا تاثیر سرطان آپاندیس بر فرد، به اندازه تومور آن بستگی دارد.
هنگامی که اندازه تومور آپاندیس کمتر از ۲ سانتی متر باشد، کمتر احتمال دارد که سرطان آپاندیس به دیگر مناطق بدن شیوع پیدا کند، در حالی که وقتی تومور آپاندیس از این اندازه بزرگتر باشد، به درمان های جدی تری برای کنترل آن نیازمندیم
انواع سرطان آپاندیس
۱- تومورهای کارسینوئید : حدود نیمی از سرطان های آپاندیس را تومورهای کارسینوئید تشکیل می دهند. این نوع تومور اغلب در خانم های ۴۰ ساله و بالاتر، شایع می باشد. تومورهای کارسینوئید تومورهای کوچکی هستند که میزان موفقیت برای درمان آنها بسیار بالاست.
این نوع تومور معمولا در نوک آپاندیس قرارمی گیرد. فرد مبتلا به این نوع سرطان، تا زمانی که سرطان به اندام های دیگر سرایت نکند، متوجه سرطان آپاندیس خود نمی شود و معمولا طی معاینه جهت بیماری های دیگر، این نوع تومور تشخیص داده می شود.
۲- تومورهای غیر کارسینوئید : این نوع تومور در سلول های اپی تلیالی آغاز می شود که در داخل آپاندیس قرار دارند. اکثر سلول های اپی تلیالی ماده ژلاتینی تولید می کنند. این نوع تومور بسیار تمایل دارد تا در بدن پخش شود و موفقیت درمان این نوع تومور آپاندیس به عوامل متعددی بستگی دارد. معمولا ۲۰ درصد از سرطان های آپاندیس را این تومور به خود اختصاص می دهد.
۳- آدنو کارسینوم کولونیک : این نوع از تومورهای آپاندیس حدود ۱۰ درصد از سرطان آپاندیس را به خود اختصاص می دهد و معمولا در این نوع، سلول های سرطانی در قاعده آپاندیس قرار می گیرند. به نظر می رسد این نوع تومور، شایع ترین نوع سرطان روده بزرگ را تشکیل می دهد. این نوع سرطان آپاندیس معمولا در طی و یا بعد از عمل جراحی آپاندیس مشخص می شود و می تواند عوارضی مانند درد و ورم شکم، از دست دادن اشتها و تهوع و استفراغ، یبوست، اسهال، ناتوانی در دفع گازها و تب داشته باشد .
۴- پاراگانگیوما : این نوع، توموری نادر از سلول های پاراگانگیوما می باشد. سلول های پاراگانگیوما مجموعه ای از سلول های بافت عصبی است که بعد از دوران جنینی باقی می ماند و در نزدیکی غدد فوق کلیوی و برخی از عروق خونی و اعصاب دیده می شود. اغلب میزان موفقیت درمان توسط عمل جراحی برای برداشتن کامل این تومور بسیار بالاست .قابل ذکر است که این تومور، در خارج از ناحیه سر و گردن بسیار بالاست.
درمان سرطان آپاندیس
درمان سرطان آپاندیس به عوامل مختلفی از جمله وضعیت سلامتی بیمار، اندازه و محل تومور، درگیری غدد لنفاوی و یا گسترش سرطان به سایر اندام ها بستگی دارد.
راه های درمان سرطان آپاندیس عبارتند از:
۱- عمل جراحی : رایج ترین روش درمان سرطان آپاندیس، برداشتن آن با عمل جراحی می باشد. تومور های زیر ۵/۱ سانتی متر معمولا خود به خود بهبود پیدا می کنند. تومورهای بالای ۲ سانتی متر توسط عمل جراحی برداشته می شوند.
طی این عمل علاوه بر برداشتن آپاندیس، ممکن است مقدار کمی از روده بزرگ و رگ های خونی و غدد لنفاوی که در نزدیکی آن است برداشته شوند.
اگر سرطان پیشرفته تر باشد، مقدار بیشتری از روده بزرگ و اعضای اطراف آن برداشته می شود.
۲- شیمی درمانی : نوعی از شیمی درمانی که مستقیما بر شکم متمرکز باشد، شیمی درمانی صفاقی نامیده می شود و غیر از شیمی درمانی سیستمیک است که از طریق تزریق وارد خون می شود.
شیمی درمانی معمولا پس از عمل جراحی توصیه می شود تا در صورتی که سرطان خود را به خارج از آپاندیس رسانده است، برطرف شود و هر گونه سلول های سرطانی باقیمانده در بدن نابود شوند.
۳- پرتو درمانی : در پرتودرمانی این نوع سرطان، از اشعه ای موسوم بهp32 استفاده می شود. این نوع پرتو درمانی از طریق لوله ای به شکم تابانده می شود.
زهره لطیفی
عالیییی بود 🙂