جام جم آنلاین: شش ماه اول سال، ریزگردها، ریه‌ها را پر می‌کند و شش ماه دوم سال وارونگی هوا، دی‌اکسیدکربن را به‌خورد شهروندان می‌دهد. کار به جایی رسیده که سال گذشته روزهای آلوده تهران دو برابر روزهای سالم بود.
شهرهای بزرگ کشور و خصوصا مناطق غربی هم همین وضع را تجربه می‌کنند؛ در حالی که ۱۲ سال پیش قرار بود مشکل گام به گام حل شود تا امروز هوای پاک نصیبمان شود.
براساس برنامه جامع کاهش آلودگی هوا که از سال ۱۳۷۹ در هیات دولت به تصویب رسید، قرار بود طی یک دوره ۱۰ ساله میزان آلودگی هوا به حد استانداردهای ملی کاهش پیدا کند.
براساس این برنامه، در تهران ۱۲ سازمان مختلف در برابر آلودگی هوا مسئولیت دارند که بعد از ۱۲ سال نه‌تنها اتفاقی نیفتاد؛ بلکه روسیاهی‌اش برای هوا مانده است.
راهکارهای ارائه شده از سوی هر سازمان و وزارتخانه‌ای چند روز بعد از سوی سازمان دیگری نقد می‌شود. همین ده‌روز پیش که دوباره ریزگردها به تهران و استان‌های هم‌جوار هم رسید، معاون استاندار تهران برای کاهش آلودگی‌های ناشی از ذرات کمتر از ۵٫۲ میکرون استفاده از روش مه‌پاشی را پیشنهاد داد.
محمدرضا محمودی گفته بود یکی از راهکارهای کاهش ذرات معلق، آب‌پاشی بود که انجام نشد، اما روش‌های مدرن‌تری مانند استفاده از دستگاه‌های مه‌پاش است که با تبدیل آب به مه، رطوبت هوا را افزایش داده و ذرات را سنگین می‌کند.
چند روز بعد از مطرح شدن این پیشنهاد، رییس سازمان حفاظت محیط زیست با انتقاد از این طرح و نسبت دادن آن به شهرداری تهران اعلام کرد که مه‌پاشی برای کاهش آلودگی هوا پشتوانه علمی ندارد.
دیروز هم مشاور شهردار تهران در امور محیط‌زیست با اعتراض به سخنان رییس سازمان حفاظت محیط زیست این طرح را متعلق به شهرداری ندانست و اعلام کرد که آلودگی هوای تهران با برنامه حل می‌شود نه با آب‌پاشی یا مه‌پاشی.
این اولین بار نیست که طرح‌های مطرح شده درخصوص آلودگی هوا با تائید و تکذیب همراه می‌شود، درواقع کار به جایی رسیده که همه راه‌های مطرح شده برای کاهش آلودگی هوای تهران در این سال‌ها لوث شده است و هیچ سازمان و وزارتخانه‌ای به دنبال هم‌اندیشی برای حل این مشکل نیست. ظاهرا ادامه این روند فقط روسیاهی هوای تهران را بیشتر می‌کند.
مستوره برادران‌نصیری – گروه جامعه
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version