هوای نفسانی منجر به اختلاف می شود

آیا تکلیف ما این نیست که جلوی این اختلافات را بگیریم؟ تکلیف شرعی ما، تکلیف عقلی ما، تکلیف وجدانی ما این نیست که نگذاریم یک وقت- خدای نخواسته- بین اقشار اختلاف پیدا بشود؟ (راه حل) این است که هواهای نفسانی کم بشود، غیر از این راهی ندارد.

اگر هواهای نفسانی در کار باشد، این منجر به اختلاف می‏شود و لو اینکه هر مقدار هم یک نفری آدمی باشد که به ظواهر خیلی اعتقاد داشته باشد و خیلی هم دنبال ظواهر باشد لکن وقتی که در قلبش هوای نفسانی باشد قهراً آن هوای نفسانی او را دنبال می‏کند.

این هوای نفسانی در همه هست، تعرضش نمی‏شود کرد، لکن بعضی ها مهار می‏کنند و بعضی ها مهار نمی‏کنند. اینکه می‏گویم در همه، یعنی همه مردم متعارف نه اولیای خدا.

ما باید فکر این معنا باشیم که در این کشور یک وقت- خدای نخواسته- به تدریج اختلاف واقع نشود. همه پشتیبان هم باشیم. بنا بر این، دندان روی جگر بگذاریم و هوای نفسانی را زیر پا بگذاریم و با هم خوب بشویم.

اگر در قلب هم یک چیزی هست که الان نمی‏تواند یک آدمی جلویش را بگیرد ولی در عمل قدرت دارد به اینکه جلویش را بگیرد، جلویش را بگیرد.

امروز تایید همه قشرها بر همه ما لازم است. ما باید از مجلس طرفداری بکنیم، مجلس هم باید از همه ملت طرفداری بکند. ما باید طرفدار دولت باشیم، دولت هم باید به ملت خدمت بکند. ما باید از همه قوایی که الآن هستند، تبعیت‏ کنیم به اندازه‏ای که باید بکنیم و پشتیبانی کنیم ازشان به اندازه‏ای که باید بکنیم، آنها هم باید از هم پشتیبانی بکنند.

یک دسته بیایند بخواهند یک طرف بکشند، یک دسته هم یک طرف دیگر بکشند- در حالی که نیست الآن، این طور دارند می‏گویند- اگر خدای نخواسته- یک جرقه‏ای پیدا بشود، دنیا این را بزرگ خواهد کرد تا آنجایی که بگویند ایران الان دیگر هیچ چیز درش نیست.

* از بیانات امام خمینی (ره) در جمع مسوولان نظام (۲۳ اسفند ۱۳۶۵)

فراهنگ**۱۰۰۳**