هوشنگ مرادی‌کرمانی در کافه خبر: مجید را لوس کردند / برای هر جمله‌ام جان می‌کنم

آثار جدیدتان نسبت به قبلی‌ها ضعیف نشده است؟ قبلا گفته بودید که شما هم مثل ‏فوتبالیست‌ها باید کفش‌هایتان را آویزان کنید؟
هیچ وقت خود را تکرار نکرده و نخواهم کرد. همه آثارم را دوست دارم، برخی را بیشتر و برخی را کمتر، ‏حالا این اعتماد به نفس است یا خودستایی، نمی‌دانم اما این را به جرات می‌گویم که بابت هر جمله‌ای که می‌نویسم جان می‌کنم. کم می‌نویسم و زیاد پاره می‌کنم و دور می‌ریزم .از نوشتن هیچ یک از نوشتهه‌ایم هم احساس شرمندگی و پشیمانی نمی‌کنم. به قول معروف آثار یک نویسنده مثل فرزندانش می‌مانند که یکی‌اش درس می‌خواند ‏و می‌رود دکتر می‌شود و یکی دیگر در نهایت توپ جمع کن ‏می‌شود. او تقصیری ندارد او فقط آن‌ها را خلق کرده و همت خودش را کرده ‏است. هر اثر هنری که از نویسنده یا هنرمندی شاخص شده است، مثل درخت بزرگی ‏بوده که آثار دیگرش را پوشانده است. وقتی می‌گوییم هدایت، داستان «بوف کور» یا «داش آکل» او ‏یادمان می‌افتد در حالی که آثار شاخص دیگری هم دارد، هر کس یک دو اثر شاخص ‏دارد. این موضوع هم حسن دارد هم عیب. حسن‌اش این است که تا وقتی چنین چیزی ‏نداشته باشد و میان مردم نرفته باشد به هیچ عنوان نمی‌تواند آثار دیگرش را هم ‏بفرستد، در مورد من همه می‌گویند «قصه‌های مجید«. کتاب جدید هم که منتشر می‌کنم، وقتی ‏می‌خواهند آدرس بدهند با «قصه‌های مجید» مقایسه می‌کنند، در حالی که کتاب «آب انبار»‏هیچ شباهتی با آن ندارد و اگر اسم مرا از روی این کتاب بردارند کسی نمی‌تواند بفهمد ‏مال من است. این حسن کار است که آدم اثری داشته باشد و به میان مردم برود اما ‏عیبش در این است که این‌ها آن‌قدر بزرگ می‌شوند و آن‌قدر سایه دارند که دیگر بقیه ‏نمی‌توانند رشد کنند. کتاب «شما غریبه نیستند» فیلم نشده اما جان کنده تا به چاپ هفدهم رسیده ‏است، آن کارهایی که برای مجید کرده‌اند و لوس‌اش کردند برای این کتاب اتفاق نیفتاده است، ‏تقصیر من نیست، این مردم هستند که اثری را انتخاب می‌کنند، عده‌ای هم حق دارند، می ‌گویند که آثارت ضعیف شده، شاید به این خاطر باشد که هنوز مزه «قصه‌های مجید» و «شما که غریبه نیستید» زیر ‏دندان‌شان مانده است و فکر می‌کنند بعد از مجید باید قصه‌های اکبر، حسین و فریده بنویسم، اما این ‏کار من نیست.