هوش اخلاقی و نقش آن در جنبه های مختلف زندگی

وی در ادامه تصریح کرد: اشخاصی که در دوران کودکی به هر دلیل هوش اخلاقی کسب نکرده اند در معرض خطرهای جدی قرار دارند این اشخاص به دلیل وجدان متزلزل، ضعف در مهار کردن امیال، رشد نیافتگی حساسیت های اخلاقی و باورهایی که به گونه ای نادرست هدایت شده، تا حد زیادی به  عقب افتادگی اخلاقی و اجتماعی دچار و در بزرگسالی به شخصیت های نابهنجار و ناموفق تبدیل می شوند.

محمودی در ادامه با اشاره به اکتسابی بودن هوش اخلاقی اظهار داشت: مهمترین نکته در مبحث هوش اخلاقی این است که این هوش به طور کامل آموختنی و قابل یادگیری است و به هیچ وجه جنبه های وراثتی ندارد و تنها از طریق تربیت به کودکان منتقل می شود.

وی در ادامه تاکید کرد: بهترین وقت آموزش هوش اخلاقی در فرزندان از دوره نوزادی و تا پایان نوجوانی است و تعلل والدین در این زمینه سبب ضعف بالقوه کودکان در یادگیری فضایل اخلاقی و ایجاد عادات مخرب می شود.

وی در ادامه افزود: این توانایی در آینده کودکان می‌تواند بر تمام جنبه های زندگی کنونی آنها و نیز کیفیت روابط، حرفه، خلاقیت و مهارت های زندگی زناشویی و فرزند پروری شان اثر بگذارد و نقش آن ها را در تمامی ابعاد زندگی شان تغییر دهد.

محمودی در پایان خاطرنشان کرد: ایجاد ظرفیت هوش اخلاقی در کودکان می تواند بزرگترین میراثی باشد که برای آنها به جای می‌گذاریم و چون این فضایل همیشگی می باشند و همه عمر با فرزندان ما می مانند و از آنجایی که این درست همان چیزی است که در نهایت اعتبار آن ها را در مقام انسان تعیین خواهد کرد می توان نتیجه گرفت که پی ریزی پایه و اساس هوش اخلاقی و سعی در ایجاد و حفظ آن اصلی ترین وظیفه هر پدر و مادر است./ز