اثر گناهان کوچک
یا هشام! إنّ المسیح(علیه السلام) قال للحواریین: إنّ صغار الذنوب و محقراتها من مکائد ابلیس، یحقّرها لکم و یصغّرها فی أعینکم فتجتمع و تکثر فتحیط بکم.(تحفالعقول، ص ۳۹۲٫)
حضرت عیسى(علیه السلام) به حواریین مىفرماید:
گناهان کوچک، گناهانى که ما آنها را کم مىشماریم جزو فریبگری‌هاى ابلیس محسوب مىشود این گناهان در چشم انسان خرد و ناچیز بشمار مىآید در نتیجه او این گناهان کوچک را مرتکب مىشود و تدریجاً زیاد مىشوند و انسان را احاطه مىکنند و همان بلایى بر سر او مىآید که بر کسانى که در غرقاب و گرداب گناهان بزرگ افتادهاند، مىآید. برخی از گناهان بزرگ نیز مانند غیبت چون تکرار شود در نظر انسان کوچک می‌گردد. در نتیجه توجه و مراقبت از تکرار نکردن گناهان بسیار لازم است.
انسان بر سر دو راهی
امام کاظم علیه السلام در بخش دیگری هشام را اینگونه نصیحت می‌کنند:
گاهى انسان سر دو راهى قرار مىگیرد، یعنى دو کار در مقابل او واقع مىشود و نمىداند کدام یک، راه درست و صواب یا درست‌تر و بهتر است تا آن را انتخاب نماید. برای این وضعیت امام کاظم (علیه‌السلام) یک معیاری گرانمایه در اختیار ما مىگذارند و مىفرمایند: انسان باید راهى را که مخالف هواى نفس و امیال شهوانى او است اختیار نموده و آن راه را دنبال گیرد، چون اکثرا درستى و صحت عمل در آن چیزى است که موافق هواى نفس نیست.(تحف العقول صفحه ۳۹۸ )
/۶۲۶۲
دانلود
خبرآنلاین