وعده‌های محقق نشده برای آغاز احداث نمایشگاه کتاب تهران

خبرگزاری مهر – گروه فرهنگ و ادب: «من در این فضای گرم، کم باید مزاحم بشوم و امیدوارم در سال‌های آینده بتوانیم نمایشگاهی را بنا بگذاریم. به جناب آقای دکتر حسینی عرض کردم به زودی مقدمه کلنگ‌زنی آغاز ساختمان نمایشگاه بین‌المللی را فراهم بیاورد تا بتوانیم کارهای اساسی آن را در همین دولت انجام دهیم. همین طوری که در این دولت ۳۳۰ هزار عنوان کتاب جدید منتشر شده و این با همه دوره‌های گذشته برابری می‌کند، شایسته نیست چنین نمایشگاهی در فضایی که مطلوب آن نیست، برگزار شود. تازه اگر مصلای تهران نبود نمی‌دانستیم که این عظمت را در کجا به نمایش بگذاریم. بنابراین من از جناب آقای حسینی تقاضا می‌کنم حداکثر تا پایان این ماه (اردیبهشت) و در صورت عدم امکان در اول خرداد مقدمه کلنگ‌زنی نمایشگاه بین‌المللی تهران را فراهم بفرمایند که بتوانیم ان‌شاء‌الله در سال‌های آینده در فضایی که همه امور در آن پیش‌بینی شده، این کار بزرگ را جشن بگیریم».

این عین جملات محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس جمهور در اختتامیه بیست و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران است.

آن روز شنبه ۲۳ اردیبهشت بود و قرار بود «حداکثر» تا اول خرداد مکان نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران کلنگ‌زنی و عملیات ساخت آن آغاز شود. امروز دقیقاً یک ماه و یک روز از آن «حداکثر» می‌گذرد و هیچ خبری نیست و هنوز سنگی روی سنگی گذاشته نشده است.

البته این اولین بار نیست که قول ساخت مکان نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران داده می‌شود؛ برای اهل فرهنگ و مخاطبان نمایشگاه مذکور، این وعده و وعیدها آشنا است.

این بحث‌ها هر سال معمولاً یک ماه قبل از برگزاری نمایشگاه کتاب تهران شروع  و با پایان یافتن نمایشگاه هم تمام می‌شود!

یاد گفته محسن پرویز رئیس سابق نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران می‌افتیم که روز جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۰ در نشست «ربع قرن نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران» در سرای اهل قلم نمایشگاه گفت: «قرار بر این بود که ظرف یکی، دو سال محل دائمی نمایشگاه کتاب تهران ساخته شود؛ در دو جا هم کلنگ این ماجرا به زمین خورد؛ دولت در پرند و مدتی بعد از اینکه شهرداری کلنگ باغ آفتاب را به زمین زده بود، کلنگ خود را به زمین زد. اما ظاهراً این دو کلنگ در زمین سفت گیر کرده‌اند و تاکنون اتفاق خاصی نیفتاده است».

آن دو دفعه که کلنگ‌ها به زمین خورده بود، اتفاقی نیفتاد، وای به حال این بار که کلنگی هم به زمین زده نشده است. حتماً مشکل از زمین است که سفت است و کلنگ‌ها در آن گیر می‌کنند، گناه مسئولان چیست؟!