به گزارش گروه اخبار ایران در رسانه های خارجی دکتر ‘صلاح الدین محمد’ پژوهشگر روابط بین الملل در تحلیلی برای این روزنامه نوشت: شکی نیست که موضع رسمی و ملی اعراب بعد از انقلابهایی که صورت گرفت نسبت به گذشته فرق خواهد کرد و ظن بیشتر این است که اکنون در تاریخ عربی صفحه ای تازه گشوده شده تا صفحاتی که ملتهای عرب در طی قرنهای گذشته در آن زندگی کرده اند بسته شود.
وی افزود: (علت آن است که) صفحات گذشته بدون اینکه جایی برای شک کردن باقی بگذارند، ثابت کرده اند دوره هایی از ستم بوده اند و وقت آن رسیده که آثار و نتایج آنها پاک و به مرحله تازه ای منتقل شود که محتوای فعلی و آینده آن با محتویات بی فایده سابقش تفاوت داشته باشد.
صلاح محمد در ادامه تحلیل خود با عنوان ‘چه وقت عربها گره از روابط با ایران می گشایند’، نوشت: هنوز برخی صداهای عربی هست که به هر جهتی پذیرای بازگشت روابط اعراب با ایران نیست، بنحوی که احتیاط های بیش از حد روابط عربی ـ ایرانی را خدشه دار کرده و بر این باید فقدان ساختگی اطمینان را نیز افزود که به دلایل بسیار مانع از پیشروی این روابط می شود.
برخی امیدوارند بعد از پیروزی انقلابهای عربی و رهایی از نظامهای منقرض بخصوص انقلاب مصر، پیمانهایی ایجاد شود که هر چند شاید منظورشان کنار گذاشتن روابط اعراب با ایالات متحده و غرب نباشد ولی به دوران کوتاهی اعراب پایان دهند و صفحه ای تازه از روابط با نیروهای منطقه ای بگشایند که بدنبال گرانش منطقه ای هستند و در آنها منافع تمام شرکت کنندگان در پیمان لحاظ شود.
مثلاً از نظر من ایجاد روابط جدید بین اعراب و ایران در مرحله فعلی حائز اهمیت است زیرا شورشی است بر اوضاعی که به ما اعراب توهین و ایران را برای بعضی ها به یک کابوس منطقه ای تبدیل کرده است که باید برای تغییر آن کوشید.
روابط کنونی اعراب با ایران موضع یک ترسوی ضعیف است که از امکاناتش مطمئن نیست و یا مانند کسی است که نیروی غربی بر او تسلط یافته است، غربی که دیدن بازگشت روابط اعراب و ایران به گذشته به سودش نیست.
بعضی از سازمانهای عربی ادعا می کنند که ایران اهداف مخربی دارد که در آن صدور انقلاب نهفته است و این برای برخی از سازمانهای عربی حاکم، بسیار منزجر کننده است و یا اینکه هدف ایران پراکندن مذهب تشیع در بین اهل سنت است که این هم استدلالی مبهم است.
اروپا توانست به رغم مذاهب مختلف دین مسیحی و جنگهای گذشته با هم متحد شود و اوضاع در آمریکا هم به همین نحو بود که در آغاز شاهد جنگهای خانگی وحشیانه ای بود و در آخر تبدیل به یک امپراطوری برتر شد.
عقل و حکمت ایجاب می کند که عربها این گره فارسی را پاک کنند، گره ای که دست ساخته سازمانهایی است که از هر نوع جزر و مد انقلابی یا اسلامی و یا حتی بومی نگران هستند که مبادا کرسی صدارتشان را سرنگون کند، همانگونه که انقلابهای تونس و مصر نظامهایی را برانداختند که ممکن نبود به این درجه از ذوب شدن برسند.
همانگونه که اعراب افتخارات و تمدنهایی دارند که به آن مباهات می کنند، ایران هم حق دارد تا به تمدن فارسیش همانگونه که میخواهد ببالد.
آیا در سرزمینهای عربی کنفرانسهایی برای گفت و گوی ادیان و تمدنها برگزار نمی شود؟ پس اگر ما طرفدار این گونه کنفرانسها هستیم، چرا گفت و گو با ایران مستثنی می شود؟ یا اینکه ما اعراب باید به حساب مذهبهای مختلفمان با ادیان دیگر مدارا و محبت کنیم؟
این پژوهشگر عرب در پایان تحلیل خود پیشنهاد داد: در مرحله فعلی و بعد از انقلاب مصر و تونس نباید زمام روابط اعراب را به دست سازمانها سپرد بلکه باید این مساله به کمیته های متخصصی سپرده شود تا با ایران گفت و گو کنند و برای از بین بردن نگرانیهای اعراب مسائل روشن شود.
شکی نیست که غرب سعی دارد از روابط اعراب با ایران جلوگیری کند اما اعراب خود حرفهایی برای گفتن دارند و نباید اندیشه مخالف یا موافق آنها را محاصره کند اما پیمانهای تازه با حفظ پیمانهای سابق، باید انجام شود مگر اینکه به انتخاب بین یکی از آنها مجبور شود پس اول ایران و ترکیه و هر کس که به اراده ما احترام بگذارد.
ایرانم**۱۴۷۹
انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۲۲۲۶۴۷
ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی