یادداشت//آنان که شهریوری شدند

باشگاه خبرنگاران-اینک اما چه بهتر که در آغاز سخن نامی بیاوریم از حسین پناهی متولد ۶ شهریور ۱۳۳۵ هجری و بگوییم چه زیبا گفته ای که “من زندگی را دوست دارم ولی از زندگی دوباره می‌ترسم آخر تو متولد ماه شهریوری، شهریوری که گرمایش آب می‌کند یخ های زندگی یکنواخت آدمی را که دیگر به عادات روزمره خویش عادت کرده و برای حیات دوباره به بازی با آب روان جوی های جاری از کوه بسنده می‌کند، آخر تو خودت کوهی و دیدن چشمه ها و جویبارها برایت معنا ندارد، آخر تو پناهی و خنکای سایه دهانت را به آب نمی‌اندازد.
از پناهی و پناهش که بگذریم نوبتی هم که شده باید یادی از کیومرث صابری فومنی بکنیم که تمام عمر را در سایه برگ های به هم دوخته شده مجله گل آقا گذرانده و در اصطلاح خاک برگ های دلچسب این درخت پربار طنز را خورده است.
گل آقا در تمامی سال های کودکی نسل ما طنز را در ذهن خلاقه مان رشد داده و همچون پدری مهربان ما را با این بخش از ادبیاتمان آشنا کرده آنچنان که گاه در گوشه و کنار خانه ها هنوز که هنوزه آثاری از اثر مجلات چندگانه او دیده می‌شود.
پس از گل آقا نامی که در شهریور ما را به یاد ادبیات می اندازد، چیزی جز نام هوشنگ مرادی کرمانی خالق قصه های مجید نیست.
این نویسنده متولد ۱۶ شهریور ۱۳۲۳ مجید را چنان در یاد و خاطره ما جای انداخت که همچنان به رسم یادآوری هم شده حاضر به تماشای چندین باره این اثر جاودانه هستیم.
نام دیگری که در آسمان ادبی شهریور ماه می‌درخشد چیزی جز نام سید مهدی شجاعی زاده شهریور ۱۳۳۹ نیست.
او هم همچون سایر متولدین ادبی شهریور ماه گامی بلند، محکم و استوار در جهت آشنایی هر چه بیشتر کودکان این مرز و بوم با ادبیات برداشته و آن ها را از آب خنک و گوارای این چشمه جوشان فرهنگ سیراب کرده است.
از حق که نگذریم فریدون مشیری هم کم به ادبیات فارسی خدمت نکرده، او نیز با خلق ۲۰ دفتر شعر نام خود را که در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۳۰۵ در شناسنامه ثبت شده بود، در کارنامه ادیبان جهان حک کرد./ی۲