یوونتوس پیش به سوی قهرمانی

درست است که کونته ۴۲ ساله، مدت‌ها برای همین تیم یوونتوس بازی می‌کرد و چند سال کاپیتان آن هم بود و به این سبب به عنوان یک تورینی تمام‌عیار با چرخه‌های کار در آنجا کاملا آشناست ولی او فقط به سبب کار قابل قبولش در تیم کوچک «سیه‌نا» در فصل گذشته توسط مدیران یووه به تیمش بازگردانده شد در حالی که «سیه‌نا»ی کم نام و نشان کجا و گورخرهای تورین کجا؟! با این حال، کونته همان‌طور که در دوران بازیگری‌اش یک مدیر و نظم‌دهنده درجه اول بود و مثل یک فرمانده، خط میانی و به واقع کل تیم را به حرکت درمی‌آورد، به یووه کنونی نیز شکل و قالبی حساب‌‌شده و فوق‌العاده مقاوم را بخشیده و نفرات را کاملا هماهنگ و در راه رسیدن به اهداف موجود، بسیار مصمم ساخته است.

افتخارات مانده و رفته

یووه که بیش از ۱۰۰ سال پیش تاسیس شد صاحب یکی از غنی‌ترین و رنگین‌ترین گنجینه‌های افتخارات در ایتالیاست، اما دهه ۲۰۰۰ زمانی است که هواداران این تیم بیشتر مایلند آن را از یاد ببرند.

البته شروع این دهه هم برای گورخرهای تورین درخشان بود به طوری که با هدایت مارچلو لیپی در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ در دو نوبت متوالی دیگر به اسکودتو رسیدند و وقتی هم لیپی برای دومین بار دل‌آلپی را ترک گفت و سرمربی تیم ملی ایتالیا شد، مدیران یووه با آوردن فابیو کاپلو دو عنوان قهرمانی متوالی دیگر در «سری A» در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ به دست آوردند و از یاد نبریم که یووه با لیپی در سال ۲۰۰۳ یک بار دیگر نایب قهرمان اروپا هم شد.

با این حال،‌ عناوین کالچوی ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ به اتهام تقلب و دست داشتن یووه در رسوایی تبانی موسوم به کالچوپولی از این تیم ستانده و یوونتوس به عنوان مجازات به «سری B» تبعید شد و هرچند بسرعت به دسته اول بازگشت اما نشانی از آن تیم سابق نداشت و با مربیگری لرزان چیرو فرارا، کلودیو رانیه‌ری و جیمی دل‌نری همان‌طور که پیش‌تر آمد در دو فصل گذشته فقط رتبه هفتم سری A برای این تیم حاصل آمد و در هر دو فصل یوونتوس ۱۰ بار در این لیگ شکست خورد که در ایام اوجش هرگز اتفاق نمی‌افتاد و غیرقابل باور بود.

بازگشت به خانه

راه راه‌پوشان تورینی فصل پیش حتی از گروه خود در لیگ اروپا(جام یوفای سابق) بالا نیامدند و در شش بازی خود به شش تساوی رسیدند و حذف شدند. مجموعه این مسائل باعث شد جوزپه ماروتا مدیر ورزشی باشگاه یووه، به نمایندگی از کل مدیران و سران این باشگاه از کونته در اواخر بهار سال پیش بخواهد به خانه‌اش برگردد و یک بار دیگر برای بهروزی بیانکونری بکوشد و مردی که تا سال ۲۰۰۴ برای یووه بازی می‌کرد، از نو به آنجا آمد اما حتی خوشبین‌ترین و رویایی‌ترین هواداران این باشگاه هم فکر نمی‌کردند حاصل این بازگشت چیزی باشد که به چشم می‌بینیم.

حاصل کار این تیم در دو فصل قبلی به قدری بد و دور از سنن و استانداردهای مشهور و کلاس بالای بیانکونری بود که به عنوان اهداف فصل نخست حضور کونته در مقام سرمربی بیانکونری تنها از او خواسته شد تیم را در جمع چهار تیم صدر جدول قرار دهد و مجوز حضور در رقابت‌های اروپایی فصل آینده را بگیرد.

در چنین فضا و با این مقدمات، پیشتازی یووه در صدر جدول لیگ ایتالیا در بخش قابل توجهی از فصل و رسیدنش به فینال جام حذفی این کشور که بیلان موفقیتی نزدیک به صد درصد را به دست می‌دهد، بسیار عظیم‌تر و بیشتر از اهداف فوق و اسباب حیرت شدید ناظران شده و از کونته که پیشتر هم در تورین محبوب بود، یک بت در این شهر ساخته است.

جنگندگی فوق‌العاده

آنچه یووه را صاحب موفقیت‌های بزرگش در فصل روبه‌پایان ساخته، کار تیمی بسیار زیاد و منسجم و آنچه تحت عنوان «تیم‌ورک» (teamwork) می‌شناسیم، اتحاد روحی و وحدت رفتاری بوده است.

کونته این تیم را که به سبب ناکامی‌های پرتعدادش در دو فصل گذشته بسیار بدروحیه و لرزان شده بود، دوباره صاحب اعتماد به نفس و روحیه جنگندگی فوق‌العاده‌ای کرد که حاصل آن بی‌شکست ماندن در طول فصل بود، تا آنجا که مردان بیانکونری توانستند حتی در زمین ناپولی که از شگفتی‌سازان و احیاشده‌های بزرگ فوتبال ایتالیا در سه سال اخیر بوده، عقب‌ماندگی سه بر یک خود و به واقع یک شکست حتمی را به تساوی ۳ـ۳ تبدیل کنند.

کونته به لحاظ فنی و مهره‌چینی هم اغلب درست عمل کرده و با این‌که اقدام او در زمینه عدم تمدید قرارداد با الساندرو دل‌پیرو نماد بزرگ این باشگاه در پایان فصل جاری و جدایی این ستاره ۳۸ ساله از تیم سال‌های طولانی‌اش قدمی در راه ازدیاد محبوبیت او نبوده و برعکس یک سوءتبلیغ برای وی جلوه کرده اما سران شرکت بزرگ اتومبیل‌سازی فیات که سال‌هاست مالک باشگاه ورزشی یوونتوس هستند، اینک از تصمیم یک سال پیش خود در زمینه سپردن پست مربیگری تیم به وی احساس غرور می‌کنند و آن را درست‌تر از هر زمانی می‌انگارند.

موفقیت‌هایی قابل ذکر

با این حال تنها پیشینه قابل ذکر کونته در امر مربیگری پیش از تبدیل کردن مجدد یووه به عنوان یکی از غول‌های سری A فقط بازگرداندن «سیه‌نا»ی کوچک از سری B به لیگ دسته اول ایتالیا بود.

در عین حال می‌شد استناد و ادعا و استدلال کرد که توفیق او در تیم‌های معمولی و کوچک قبلی‌اش با احتساب میزان توش و توان و پرسنل و بازیکنان آنها موفقیتی قابل ذکر بوده است.

در این شکی نیست که کونته مورد تایید و تحسین شاگردانش قرار دارد و یکی از سرشناس‌ترین آنها جان لوییجی بوفون معروف است.

دروازه‌بان ۱٫۹۸ متری یووه که از ۲۰۰۱ از سنگر این تیم دفاع می‌کند و هنوز هم دروازه‌بان اول آتزوری به شمار می‌آید، ‌می‌گوید: دلیل اصلی موفقیت‌های ما شخص کونته است.

او با موفقیت‌طلبی خیره‌کننده‌اش ما را نیز در همین مسیر قرار داده و سختکوشی و کار و تلاش فوق‌العاده در راه رسیدن به اهداف باشگاه را در راس امور قرار داده و اولویت نخست برشمرده است. او از همان روز اول از ما به‌شدت کار کشیده و مسیر موفقیت را برای ما ترسیم کرده است.

پر «تساوی» اما…

شاید عده‌ای ایراد بگیرند که چرا یووه در این فصل ۱۵ بار به نتایج مساوی در برابر رقبای خود اکتفا کرده، اما همین تساوی‌ها که به معنای پرهیز از شکست بوده مجموعا ۱۵ امتیاز را برای تیم در جدول رده‌بندی سری A به ارمغان آورده و در رقابت نزدیکی که با میلان بر سر قهرمانی در کالچو داشته، سهم بسیار مهمی در ترسیم جایگاه رفیع سفید و سیاه‌های شهر تورین به خود اختصاص داده است.

با وجود کونته در مقام سرمربی یووه و با حضور بازیکنان بسیار تلاشگر و فنی مانند کیه‌لین، په‌په، مارکیزیو، ماتری، کوالیارلا و البته بوفون و پیرلو چه کسی می‌تواند چیزهایی را به جز این برای گورخرهای تورین پیش‌بینی و راهی متفاوت را برای آنان تصور کند؟

منبع: chanel 4