یک دوربین نیمه حرفه‌ای، با امکانات فوق‌العاده

دوربین‌های LPD دوربین‌هایی می باشند که در حین عکسبرداری تصویر را به طور زنده از چشمی به LCD منتقل می‌کنند. این نوع دوربین‌ها از نظر اندازه و وزن با DSLR‌های نسبتا کوچک برابری می‌کنند و از تمام دوربین‌های غیرحرفه‌ای بزرگ‌ترند اما فاقد آینه و روش انعکاسی می باشند و به همین دلیل در رده DSLR‌ها قرار نمی‌گیرند. اگر چه بیشتر وقت‌ها این دوربین‌ها با DSLRها اشتباه گرفته می‌شوند اما به سادگی می‌توان از بروز این اشتباه جلوگیری کرد. لنز این دوربین‌ها (صرف نظر از استثنا‌ها)، عموما ثابت است که یکی از ضعف‌های آن نسبت به DSLR‌هاست.

 در دوربین‌های Bridge امتیازاتی نسبت به دوربین‌های خانگی وجود دارد. CCD دوربین‌های Bridge نسبت به دوربین‌های خانگی بزرگ‌تر است و در نتیجه عکس‌های با کیفیت‌تری ثبت می‌کند. دوربین‌های نسل Bridge کنترل کاملی روی تنظیماتی مانند سرعت شاتر، روزنه دیافراگم، تعادل سیاه و سفید و برد عکسبرداری دارند؛ اگر چه همیشه نیاز نیست همه چیز را به طور دستی تنظیم کنید. در دوربین‌های Bridge حالت‌هایی برای تنظیم‌ خودکار در نظر گرفته شده تا عکاس بتواند بنا به حوصله و وقت خود عکس‌های حرفه‌ای یا خانگی بگیرد اما اگر واقعا نمی‌خواهید هیچ وقت از ویژگی‌های غیر خودکار دوربین‌های Bridge استفاده کنید، این ویژگی‌ها غیر ضروری به نظر می‌رسند و شما هزینه بیشتری برای آن چه که هیچ وقت به کار نمی‌آید، پرداخته‌اید.

در این دوربین‌ها هیچ کنترلی روی فاصله کانونی وجود ندارد. فاصله کانونی به لنز دوربین بستگی دارد و لنز این دوربین‌ها معمولا قابل تعویض نیست اما این نکته همیشه ایراد تلقی نمی‌شود. سازندگان این دوربین‌ها برای رفع مشکل ثابت بودن لنز محصولات، راه‌حل مناسبی سنجیده‌اند. در صورتی که سازنده فاصله کانونی نسبتا بزرگی برای یک دوربین در نظر بگیرد، به واسطه یک لنز کم قطر نیز می‌توان به خوبی زوم کرد. دوربین‌های Bridge که توانایی زیادی در زوم کردن دارند Superzoom Camera نام گرفته‌اند که می‌توانند تا حدودی مانند یک DSLR مجهز به Wide-Angle Telephoto یا Macro عکسبرداری کند.

 این دوربین‌ها گاهی از DSLRها هم گران‌ترند. Bridge‌ها و به طور کلی LPD‌ها از دو روش کلی برای انتقال تصویر به چشم عکاس استفاده می‌کنند. این دو روش عبارتند از LCD و چشمی الکترونیکی (EVF). البته بعضی از نمونه‌های ارزان قیمت LPD‌ها از چشمی اوپتیکال (OVF) استفاده می‌کنند. در دوربین‌های غیر DSLR داشتن چشمی الکترونیکی مزیت محسوب می‌شود، چرا که زاویه دید چشمی‌های اوپتیکال در دوربین‌های غیر DSLR بر زاویه‌ای که CCD تصویر را می‌بیند منطبق نیست. در دوربین‌های Bridge از چشمی‌های الکترونیکی با کیفیت (high-quality EVF) استفاده می‌شود که یکی از مزایای آن نسبت به دوربین‌های دیجیتال خانگی است. LPD یا نمایش لحظه به لحظه تصاویر از لنز اصلی روی LCD، در دوربین‌های دیجیتال مزایا و معایبی دارد.

 یکی از مزایای LPD این است که نتیجه عکسبرداری پیش از عکسبرداری قابل ملاحظه است. در صورتی که سوژه ثابت باشد، می‌توانید براقی‌ها و نویزهای تصویر را به وضوح ببینید. اگر LCD دوربین متحرک باشد، LPD می‌تواند قاب‌بندی را در عکسبرداری از زاویه‌های نامناسب آسان کند. در مقابل نتیجه عکسبرداری از سوژه‌های تاریک یا متحرک با دوربین‌های دیجیتالی که به LPD مجهز نیستند، کیفیت بیشتری خواهد داشت.

---

گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران را  در گوگل پلاس دنبال کنید