پنگوئن‌‌ها قربانیان طلای سیاه

پاتاگونیا ناحیه بزرگی از آمریکای جنوبی است که شامل قسمت‌های جنوبی آرژانتین و شیلی می‌‌شود. این مهاجرت به هیچ‌‌وجه ساده نیست.

برخی از این پنگوئن‌‌ها پس از جدال با طبیعت و گذشتن از جریانات مهیب اقیانوسی، نیمه‌‌جان به مقصد می‌‌رسند.

گابریلا الی اودورو بیولوژیستی از دانشگاه ایالتی است که برای احیای بالینی حیوانات این ناحیه به حواشی رودخانه خانیرو اعزام شده است.

او می‌‌گوید: پنگوئن‌‌ها پس از خاتمه سفرشان خسته و بیمار می‌‌شوند و این اولین نشانه‌‌ای است که در آنها دیده می‌‌شود. جمعیت پنگوئن‌‌های پاتاگونیا ظرف چهار تا پنج سال افزایش پیدا می‌‌کند و در نتیجه، رقابت برای به دست آوردن غذا بیشتر می‌‌شود. برخی پنگوئن‌‌ها به ناچار برای تهیه غذا ریسک‌‌های زیادی انجام می‌‌دهند. آنها گاهی از ساحل بسیار دور می‌شوند و این امر باعث می‌‌شود جریانات اقیانوسی با شدت هرچه تمام‌تر آنها را درهم بکوبد. شدت امواج گاهی به حدی است که آنها را به کیلومترها آن طرف‌تر می‌‌برد. پنگوئن‌‌های مهاجر معمولاً در سواحل جنوبی کشور برزیل جمع می‌‌شوند.

محققان پس از آنالیز پنگوئن‌‌ها متوجه لک‌‌های روغن روی بدن اینها شدند. در وهله نخست تیم تحقیقاتی از این لک‌‌ها نمونه‌برداری کرد و آنها را برای انجام آزمایشات بیشتر و تعیین منشا دقیق آلودگی به آزمایشگاه ارجاع داد.

بررسی‌‌ها نشان داد که منشا آلودگی نفت است. آلن مارشال یکی از متخصصان مشهور جهانی است که در زمینه نفت خام پژوهش‌های زیادی انجام داده است.

وی در این باره چنین اظهار نظر می‌‌کند که بقایای روغنی می‌‌تواند حاوی ۴۰هزار ترکیب شیمیایی مختلف باشد. پروفسور مارشال یکی از محققانی است که در مورد فاجعه نفت شرکت بی‌‌پی و تاثیرات آن بر خلیج مکزیک تحقیقات زیادی انجام داده است.

سال گذشته تحقیقات در ایالت فلوریدای آمریکا نشان داد که نفت حتی به عمق ۵۰ سانتی‌‌متری سواحل هم نشت کرده و از آنجا که بسیاری از پرندگان ساحلی از جانوران بی‌‌مهره سواحل تغذیه می‌‌کنند، لذا چرخه حیاتی در چنین اکوسیستم‌هایی که با نشت نفت مواجه‌ بوده بسیار آسیب‌‌پذیر است.

چنانچه در این زمینه ارزیابی‌‌های دقیق زیست‌‌محیطی انجام نشود، قطعا اثراتی غیرقابل جبران بر اکوسیستم حساس این ناحیه وارد خواهد شد. (جام جم – ضمیمه سیب)

مترجم: فرناز حیدری
منبع: ecologiaverde