حجم توده بدن یا BMI اندازه گیری قد و وزن است. یک BMI از ۲۵ تا ۲۹٫۹ اضافه وزن در نظر گرفته شده است در حالی که حجم توده بدن از ۳۰ به بالا، چاقی است.
به گزارش پایگاه خبری هلث دی نیوز آمریکا، محققان در تحقیقات جدید خود به این نتیجه رسیدند که بیماران مبتلا به نارسایی قلب که دارای اضافه وزن یا چاقی نسبت به بیماران لاغر با با وزن طبیعی، کمتر در معرض خطر مرگ قرار می گیرند.
بر پایه این گزارش، آدرین کلارک مسئول این تحقیقات از دانشگاه کالیفرنیا گفت: کمر باریک و وزن طبیعی معمولا برای سلامتی مفید است اما در بیماران نارسایی قلبی این مساله، بهبود سلامتی را کاهش داده است و خطر عوارض جانبی بیشتری را بهمراه داشته است.
از طرفی دیگر محققان دریافتند که چاقی خطر ابتلا به نارسایی قلبی را افزایش می دهد اما هنگامی که این بیماران با دور کمر بالاتر نیاز به پیوند قلب پیدا می کنند در معرض کمتر خطر مرگ قرار گرفته و جان سالم بدر برده اند.
محققان داده های خود را از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۱ از ۲۷۱۸ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بررسی کردند.
حجم توده بدن یا BMI اندازه گیری قد و وزن است. یک BMI از ۲۵ تا ۲۹٫۹ اضافه وزن در نظر گرفته شده است در حالی که حجم توده بدن از ۳۰ به بالا، چاقی است.
در این تحقیقات بیماران با BMI 25 به بالا در نظر گرفته شدند. برای مردان دور کمر۴۰ اینچ به بالا در حالی که برای زنان دور کمر۳۷ اینچ به بالا در نظر گرفته شد.
محققان گفتند: پس از دو سال، مردان با دور کمر و BMI بالا با احتمال بیشتری زنده ماندند و این افراد احتمال کمتری به پیوند قلب نیاز داشتند. بطور مشابه زنان با BMI بالاتر نیز نتایج بهتری نسبت به زنان با وزن طبیعی داشتند.
در مقابل، مردان با BMI طبیعی و دور کمر کوچکتر ۳۴ درصد در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی بودند و زنان با وزن طبیعی، ۳۸ درصد در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی بودند.
عصر ایران