۰۵م اسفند ،
بینا- بعضی از واژه ها و عبارات در بعضی از مواقع ناگهان اوج میگیرند و عنوان بسیاری از خبرها را به خود اختصاص میدهند. عبارت “جنگ ارزی” نیز یکی از این عبارات است که در دوران پس از بحران مالی جهانی بر سر زبان ها افتاد و بار دیگر در چند روز اخیر و همزمان با اجلاس گروه به سرخط خبرها بازگشته است. اما به راستی مفهوم “جنگ ارزی” چیست؟ اولین نکته قابل ذکر در مورد جنگ ارزی این است که بین واحدهای پولی کشورهای مختلف جهان درگرفته است اما برخلاف آنچه از واژه “جنگ” برداشت میشود، در جنگ ارزی تلاشی برای نابودی یک واحد ارزی دیگر صورت نمیگیرد بلکه هر دولت تلاش میکند تا از ارزش واحد پولی کشورش بکاهد. در واقع در جنگ ارزی کاستن از ارزش پول ملی نسبت به دیگر ارزها یک هدف محسوب میشود. اما چرا کاهش ارزش پول میتواند برای یک دولت جذاب باشد؟ زمانی که تقاضای داخلی برای ایجاد رشد اقتصادی کافی نباشد، کشورها به رشد صادرات به عنوان راه حلی برای بهبود شرایط اقتصاد پناه میبرند. برای رشد صادرات، کالاهای یک کشور باید بتوانند در بازارهای جهانی با کالاهای تولید شده در دیگر کشورها رقابت کنند و کاهش ارزش پول ملی از آنجا که سبب میشود بهای کالاهای تولید شده در یک کشور در بازارهای جهانی ارزانتر شود، میتواند به افزایش رقابت پذیری کالاها کمک کند. برای مثال اگر یک کالای چینی در آمریکا ۲ دلار ارزش داشته باشد اما با کاهش ارزش پول چین و ثابت ماندن هزینه تولید آن کالا در چین، قیمت آن کالا به ۱٫۵ دلار برسد آنگاه میتوان انتظار داشت که میزان بیشتری از آن کالا به فروش برسد. به همین خاطر بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ به نوعی آغازگر دور تازهی از جنگ ارزی بود چرا که کشورها با کاهش قابل توجه تقاضای داخلی مواجه شدند و به همین خاطر تلاش کردند با رشد صادرات از مشکلات اقتصادی بکاهند. فهرست کشورهایی که وارد جنگ ارزی شده اند به چند کشور محدود نمیشود اما کشورهایی مانند چین، آمریکا و اخیرا ژاپن را میتوان از سردمداران جنگ ارزی دانست. چین از طریق خرید و انباشت ارزهای خارجی تلاش میکند بهای واحد پولی اش نسبت به دیگر پول ها را پایین نگه دارد و یا جلوی رشد آن را بگیرد. آمریکا نیز با سیاست تسهیل پولی که تاکنون سه بار انجام شده عرضه دلار را افزایش داده و به اصطلاح پول بیشتری را چاپ کرده و بالاخره ژاپن نیز از آغاز سال ۲۰۲۲ تلاش کرده تا با مجموعه ای از سیاست های پولی و مالی از ارزش ین ژاپن بکاهد. اما کمتر اقتصاددانی باور دارد که جنگ ارزی در بلند مدت برنده قابل ذکری داشته باشد چرا که وقتی همه کشورها تلاش کنند تا از ارزش پول بکاهند، در عمل نسبت پول ها با یکدیگر حفظ میشود و تنها بهای مواد خام مانند نفت و طلا رشد میکند یا در مقادیر بالا باقی میماند. شاید بهترین تشبیه از نتیجه جنگ ارزی را بتوان در یکی از مقاله های شماره های اخیر مجله اکونومیست یافت که در آن نوشته شده: “بسیاری از استادیوم های فوتبال در بریتانیا مشکل دید دارند. هرچند این روزها همه ورزشگاه ها به صندلی مجهز می باشند اما بعضی از طرفداران از نشستن اجتناب میکنند. آن ها در حین تماشای بازی میایستند و کسانی که پشت آن ها نشسته اند نیز مجبور میشوند که بعضیزند. در نهایت همه اشخاصی که در یک بخش از ورزشگاه حضور دارند ایستاده بازی را تماشا میکنند. دید هیچ کس بهبود نمییابد اما از راحتی همه کاسته میشود.”
RSS
باز بازنشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com