چشم‌انداز خبرنگاران و کارگزاران روابط عمومی متفاوت است

به گزارش حوزه حقوقی قضایی باشگاه خبرنگاران، نمکدوست، استاد روزنامه‌نگاری با اشاره به اینکه انتخاب روزنامه‌نگارها برای مدیریت روابط عمومی با چه رویکردی صورت می‌گیرد، گفت: اساسا چشم‌انداز و زاویه نگاه روزنامه نگاران با کارشناسان روابط عمومی متفاوت است، هر دو حرفه‌های تخصصی می باشند که به کار گرفتن هر یک به جای دیگری جفاست.
 
مدیر مرکز آموزش روزنامه همشهری گفت: روزنامه نگارها می‌توانند از روابط عمومی‌ها انتقاد کنند و سعی کنند با فشار، سطح کیفی روابط عمومی را ارتقا بخشند اما به سبب نگاه، رویکرد و روحیه خاص روزنامه نگاری نمی‌توانند نقش مؤثری در روابط عمومی داشته باشند.
 
این استاد روزنامه نگاری با اشاره به مشکلاتی که نداشتن ارتباطات درست می‌تواند در زندگی، کار، تدریس و حتی کشمکش‌های بین‌المللی ایجاد کند، گفت: بسیاری از سوءتفاهم‌ها به سبب ناآشنایی با مهارت‌های ارتباطی اتفاق می‌افتد و تصدی این امر مهم، که گاه ساده و ابتدایی شمرده می‌شود، در حالی که مهارت‌های ارتباطی از مهم‌ترین و سطح بالاترین مهارت‌ها می باشند را نمی‌توان به اشخاص دل شکسته و بی‌انگیزه سپرد.
 
وی ادامه داد: تنها راه حل اصلی بهبود وضعیت روابط عمومی‌ها، انتخاب و آموزش حرفه‌ای کارکنانی از خود سازمان‌ها است که ضمن داشتن جایگاهی مقبول، به حسن ارتباط و انگیزه لازم برای کنش‌های ارتباطی شناخته می‌شوند.
 
نمکدوست با تاکید بر تبیین جایگاه اصحاب رسانه و نقش تعاملی آن با روابط عمومی‌ها گفت: روزنامه نگارها و رسانه‌ها می‌توانند روابط عمومی‌ها را نقد و تلاش کنند با نقدهایشان جایگاه روابط عمومی را ارتقا بخشند، اما وارد شدن اصحاب رسانه به حوزه روابط عمومی، بی‌گمان به جای بهبود اوضاع، سبب بروز مسائل تازه‌ای می‌شود.
 
این استاد روزنامه نگاری با یادآوری نقش روابط عمومی‌ها در مدیریت کمپین‌های تبلیغات خدمت عمومی تصریح کرد: به طور مثال چنانچه وزارت نیرو یا نفت تصمیم داشته باشند با ایجاد کمپین‌های تبلیغاتی در کاهش مصرف برق و سوخت، جریانی اجتماعی را به وجود آورند، این اتفاق تنها توسط روابط عمومی قابل انجام است.
 
انتخاب خبرنگاران برای مدیریت روابط عمومی، آفت است

رسولی اظهار داشت: تفکر و اندیشه‌ای از قبل وجود داشته و دارد که معتقد است با انتخاب اشخاص رسانه‌ای در روابط عمومی می‌توان فاصله بین روابط عمومی و رسانه را کم کرد و با در اختیار گرفتن رسانه‌ها، می‌توان از آن‌ها به عنوان یک وسیله برای پیشبرد اهداف تبلیغاتی سازمان‌ها بهره برد، که این کار درستی نیست.

این استاد ارتباطات در ادامه افزود: در واقع کسانی که کارگزار و خبرنگار رسانه‌ها می باشند، تنها به بخشی از فعالیت‌های روابط عمومی که فعالیت‌های رسانه‌ای است وقوف دارند در حالی که روابط عمومی فقط و فقط رسانه است و تبلیغات، نمایشگاه، انتشار یافتنات، پژوهش و …، فعالیت‌هایی می باشند که روابط عمومی آن‌ها را بر عهده دارد.
 
رسولی با تأکید بر اینکه انتخاب خبرنگاران برای پست مدیریت روابط عمومی یک آفت است، اظهار داشت: اعتقاد دارم الزاما کسی که در رسانه کار می‌کند، نمی‌تواند کارشناس خوبی برای روابط عمومی باشد و متأسفانه در سازمان‌ها تصور بر این است که با هر چه نزدیک‌تر کردن اصحاب رسانه به روابط عمومی‌ها می‌توان از آن‌ها به عنوان بوق تبلیغاتی سازمان بهره گرفت.

وی ادامه داد: یکی از شاخص‌هایی که مدیر روابط عمومی باید از آن برخوردار باشد، مسئله آشنایی با ساختار، الگوها و نوع روابط سازمانی حاکم بر یک دستگاه است و عدم شناخت از این روابط بین بخشی یا میان فردی، برای فردی که از خارج یک سازمان به عنوان مدیر روابط عمومی انتخاب می گردد، هزینه‌های بسیاری برای روابط عمومی در پی خواهد داشت، چرا که فرد تازه، برای شناخت این روابط و پیدا کردن جایگاه واقعی روابط عمومی در این روابط، به زمانی نیاز دارد که آن زمان در صورت انتخاب فردی از خود سازمان، صرف نمی‌شود.

این استاد ارتباطات در پایان خاطرنشان کرد: شناخت مطالبات مخاطبان سازمان، شناخت نقاط ضعف قوت سازمان در ستاد و صف، شناخت مطالبات کارکنان سازمان و مشکلات حقوق، دستمزد، رفاه و …، آشنایی با مهارت‌های روابط عمومی از قبیل انتشار یافتنات، چاپ، برگزاری مراسم و مناسبت‌ها، تهیه فیلم و تیزر و اقلام متفاوت و متنوع فرهنگی که از هر سازمان به سازمان دیگر متفاوت است و …، همگی، نیاز به مهارت‌هایی دارد که از یک خبرنگار و فرد رسانه‌ای که از خارج سازمان وارد شده باشد نمی‌توان آن را انتظار داشت.

انتهای پیام/