جام جم آنلاین: جنگ در افغانستان همچنان ادامه داشته و هرروز بدبختی‌های تازه‌ای را برای نیروهای غربی رقم می‌زند. درسال جاری میلادی تعدادی از سربازان ناتو بارها توسط سربازان افغان که هم پیمانان آنان به حساب می‌آیند هدف قرار گرفتند.
در ۳۴ مورد حمله چشم سبز ها (سربازان افغان) به چشم آبی‌ها (سربازان خارجی) درطول این سال دست‌کم ۴۵ سرباز خارجی کشته و ۶۹ نفر نیز زخمی شدند.
در یکی از آخرین موارد از این‌گونه حوادث یک سرباز افغان به طرف سه سرباز استرالیایی آتش گشود و در منطقه اروزگان واقع در جنوب افغانستان آنان را کشت.
در مجموع طی سال جاری میلادی یکی از هفت سرباز ناتو که درافغانستان کشته شده‌اند مرگی یکی‌شان به دست سربازان افغانی بوده است.
نکته مهم این‌که چنین رفتاری درحال رشد است و تلفات سال جاری برای باراک اوباما رییس‌جمهور آمریکا تقریبا غافلگیرکننده بوده است و نگرانی‌های عمیقی را در آمریکا به وجود آورده است.
هنوز دلیل این حملات یا نحوه متوقف کردن آنها روشن نیست. تعدادی از حمله‌کنندگان دستگیر شده‌اند اما بیشترشان یا خودکشی کرده اند یا توانسته اند پس از این حملات فرار را برقرار ترجیح دهند. بدون تحقیق یا وجود هرگونه دست نوشته‌ای درحال حاضر پژوهشگران مشغول به هم چسباندن تکه پاره‌های چنین حوادثی هستند تا بتوانند به انگیزه واقعی سربازان افغان پی ببرند.
طالبان ادعا می‌کند که حمله کنندگان بخشی از عملیات نفوذ این گروه در ارتش و پلیس افغانستان را نشان می‌دهد.
فرماندهان ناتو اما این ادعا را رد می‌کنند و بعید می‌دانند که چنین حملاتی یک توطئه از پیش طراحی شده باشد. آنها حدس می‌زنند تنها یک مورد از چهار مورد مذکور ممکن است در اثر نفوذ طالبان باشد در حالی که بقیه موارد می‌تواند دراثر تهدید سربازان باشد که به دلایل مختلف از سوی فرماندهان خود در ارتش یا پلیس تهدید به اقداماتی تنبیهی علیه آنان یا خانواده‌هایشان می‌شود.
بسیاری از این حمله‌کنندگان دلیلی برای متحد شدن با طالبان ندارند درعوض آنها از مسائلی شخصی یا درک فرهنگی نادرستی رنج می‌برند که می‌تواند آینده‌ای تیره را دربرابر آنان ترسیم کند. برای مثال سربازان یا نیروهای پلیس افغان نیروهای خارجی را افرادی بددهن، خودخواه و ناآگاه از اسلام و غیرمسئول نسبت به جان شهروندان افغانی می‌دانند و این یکی از عوامل مهم تنش بین آنها و متحدان خارجی‌شان است.
از سوی دیگر به گفته فرماندهان، فشار بر سربازان افغان برای اجرای کشیک‌های طولانی مدت و جنگیدن درمناطق پرتشنج می‌تواند یکی دیگر از این عوامل باشد.
به سربازان افغانی مرخصی‌های کمتری داده می‌شود و یا آنها را به ماموریت در مناطق خطرناکی مانند هلمند می‌فرستند. جایی که تبلیغات گروه‌های شورشی به صورتی گسترده درجریان بوده و می‌تواند به عنوان یک عامل دراین حوادث موثر باشد.
با این حال گفته می‌شود که حملات صرفا متوجه نیروهای خارجی نیست. به طوری که سربازان افغانی یا نیروهای پلیس این کشور طی امسال ۵۳ نفر از همرزمان خود را کشته و بیش از ۲۲ نفر آنان را نیز طی ۳۵ حمله جداگانه زخمی کرده‌اند.
همچنین نفوذ طالبان و نیز شکایت‌های افراد گاهی اوقات می‌تواند با خصومت‌های سیاسی و قومی وقبیله‌ای تشدید شود.
نکته دیگر این‌که افزایش استخدام نیرو در ارتش و پلیس افغانستان نیز می‌تواند یک عامل دیگر در افزایش روند این گونه حملات باشد.
به هرحال عوامل هرچه باشد تاثیرات اخلاقی بسیار نیرومندی دارد. شاید یکی از مهم‌ترین عوامل به قول «آنتونی کورد زمان» عضو مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن، عامل سیاسی باشد.
به گمان وی این‌گونه حملات پشتیبانی آمریکایی‌ها را از ادامه جنگ در افغانستان تضعیف می‌کند. او می‌گوید: در یک نبرد سیاسی فرسایشی این بیش از هرچیز اغواکننده است که بتوانی هرچه زودتر خود را از آن خلاص کنی.
اکونومیست - مترجم: علیرضا ثمودی
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version