چه کسانی در آخرت شفاعت نمی شوند؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، علامه طباطبایی ذیل آیه ۳۹ سوره النجم به این نکته بسیار مهم اشاره می فرماید و آن عبارت «للانسان» است. لام در این عبارت، نشانگر مالکیت حقیقی است. آری، انسان تنها مالک اعمال خوب و بد خویش است. این عمل ها تا ابد برای انسان باقی می ماند، اما چیزهای دیگری که انسان فکر می کند برای اوست و مالک آن است، مانند مال و مقام و فرزند و …، همه مطالبی اعتباری و پنداری است که در دنیا همراه انسان است و باید هنگام مرگ و انتقال به عالم دیگر، آنها را رها کند.

 

ان جز حاصل تلاش او نیست (۳۹)

حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمودند:

إذا حُشِرتُ یَومَ القِیامَهِ أشفَعُ عُصاهَ اُمَّهِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وآله؛

آن گاه که در روز قیامت برانگیخته شوم، گناهکاران امّت پیامبر اسلام را شفاعت خواهم کرد.

 

اما این که در قرآن و روایات می خوانیم که مومنان گناهکار در قیامت مشمول شفاعت شافعان می شوند و گناهانشان بخشوده می گردد، با مطلب پیش منافاتی ندارد، زیرا همین مشمول شفاعت شدن هم به خاطر تلاش زیبایی آنها در دنیا بوده که در محیط ایمان به خدا و آیاتش وارد شدند و در سایه آن ایمان از شفاعت بهره می برند و اگر ایمانی نداشتند، هرگز شفاعتی شامل حال آنها نمی شد.

به همین ترتیب، مومن پس از مرگش، از استغفار مومنان دیگر برای او و کارهای نیکی که ثوابش به او هدیه می گردد، بهره می برد. همچنین کسی که پایه گذار سنت نیکو یا بدی گردد، پس از مرگ، در پاداش و کیفر کسانی که به سنت او عمل می کنند، شریک است، زیرا برای پایه گذاری آن سنت تلاش کرده است.