صادق کرمیار، نویسنده، منتقد و کارگردان سینما درباره این اثر می گوید:
سقای آب و ادب اثر متفاوتی است. می پرسید چرا؟ زیرا در این اثر ما مرتب با دال و مدلول طرف هستیم و شجاعی با اشاراتی، ما را به قسمتهای دیگر و مدلولهای دیگر ارجاع میدهد.
دراین کتاب نویسنده نیامده ما را با حضرت ابوالفضل (ع) آشنا کند؛ نویسنده خود آمده که با حضرت ابوالفضل (ع) آشنا شود. این کشف را نویسنده انجام داده و در واقع او خود خواننده دیگری برای نوشتهاش است. حضرت ابوالفضل (ع) در واقعه عاشورا وجود دارد؛ اما شجاعی نگاه جدیدی از ایشان ارائه کرده؛ به طوری که در زمان خواندن کتاب فکر میکنیم این اولینبار است که با این شخصیت مواجه میشویم. همین جا باید توضیح بدهم که چرا وقایعی مثل کربلا را نمیتوان ساده نوشت. زمانی که میگوییم کربلا را باید به زبان ساده نوشت، معنیاش این است که میخواهیم درک هنری را از واقعه کربلا بگیریم و این به نوعی یعنی زمینه را برای سکولاریزه کردن این واقعه آماده کنیم و این مسأله خود باعث میشود برداشتهای مختلفی از این واقعه انجام شود.
کسانی هستند که خود را مسلمانتر از سیدمهدی شجاعی میدانند و با ایرادهای نادرستی گفته اند اثر شجاعی سخت و سنگین است. سخن من با آنها این است که سید مهدی شجاعی با قلمش جلوی سکولاریزه شدن واقعه کربلا را گرفته است؛ اما آنها که مدعی سخت نویسی شجاعی هستند باید بدانند که با سادهنویسی این متون تنها به سکولاریزهنویسی کمک می کنند و شجاعی با اثرش درباره حضرت عباس سعی کرده تا حتی جلوی این آسیب را هم بگیرد.
/۶۲۶۲
خبرآنلاین