چگونه مراقب یک دانش آموز دیابتی باشیم؟

استعداد، فراگیری و دیگر توانایی‌های دانش‌آموزان دیابتی با سایر دانش‌آموزان تفاوتی ندارد. اما مبتلایان به دیابت به سبب بیماری و لزوم پیروی از دستورهای پزشک خود، از محدودیت خاصی برخوردارند.

به گزارش تفسیری سرویس «سلامت» ایسنا، اولیای مدرسه و همکلاسی‌های بیمار باید بدانند که یک کودک یا نوجوان دیابتی در بین آنهاست و به همین سبب لازم است اطلاعات کافی درباره دیابت و علائم آن به خصوص هیپوگلیسمی یا قند خون پایین و چگونگی درمان آن داشته باشند. علاوه براین، اولیای مدرسه باید درک کنند که یک فرد دیابتی در فواصل وقتی مشخص، نیاز به تغذیه و یا رفتن به دستشویی دارد حتی هنگام درس و سر کلاس.

دیابت چه علائمی دارد؟

اولیای مدرسه در صورت ملاحظه علائم زیر در دانش‌آموز باید به سرعت اقدام نمایند: عطش، پر ادراری، بی‌رغبتی در انجام تکالیف، بی‌قراری و بی‌دقتی در کارها، کم‌اشتهایی، حالت تهوع، ناتوانی در خواندن مطالب به ویژه مطالب نوشته شده روی تخته، خواب‌آلودگی و پاره‌ای مواقع خوابیدن در کلاس، خستگی و بی‌علاقگی به ورزش.

دانش‌آموزان دیابتی که با انسولین درمان می‌شوند ممکن است به دلایل گوناگون دچار هیپوگلیسمی (پایین آمدن قند خون) شوند.

برای جلوگیری از عوارض و خطرات هیپوگلیسمی، لازم است دانش‌آموزان و اطرافیان، اطلاعات کافی در مورد علائم پایین آمدن قند خون و شیوه درمان آنها را در اختیار اولیای مدرسه و مسوولان مدارس بگذارند تا آنها بتوانند در مواقع ضروری به بیمار دیابتی کمک کنند و از بروز خطر جلوگیری نمایند.

علائم هیپوگلیسمی (افت قند خون) چیست؟

هنگامی که غلظت قند خون به کمتر از ۵۰ میلی‌گرم برسد، بیمار دیابتی دچار علائم زیر می‌شود گرسنگی شدید، لرزش بدن و ریزش عرق، دلشوره و تپش قلب، فقدان تمرکز، خواب‌آلودگی، مورمور شدن اطراف دهان، پوست مرطوب، سردی و رنگ پریدگی، سردرد، گود رفتگی دور چشم‌ها، سست‌ شدن زانوها

بنابراین دانش‌آموزان دیابتی در وضعیت‌های زیر نیاز به همکاری و حمایت دارند:

– لازم است به دانش‌آموز دیابتی، در هر وقت حتی در کلاس درس، اجازه داده شود قند خون خود را تست نماید و گاه نیاز است معلم برای ثبت نتیجه تست به او کمک کند.

– در صورت کاهش قند خون دانش آموز دیابتی، باید به وی اجازه نوشیدن و خوردن مواد غذایی لازم داده شود، حتی حین ارائه درس در کلاس.

– اولیای مدارس، معلمان، بویژه معلم ورزش، باید از علائم هیپوگلیسمی و چگونگی درمان آن مطلع باشند. ایشان باید بدانند مواد قندی سریع‌ جذب در کجا نگهداری می‌شوند و به چه شکل باید در اختیار بیمار دیابتی قرار گیرند.

– دانش‌آموز دیابتی هنگام تزریق انسولین باید اجازه تماس با منزل را داشته باشد تا درمان وی بدون هر گونه اشتباهی، دنبال شود.

– هرگز نباید یک دانش‌آموز دیابتی در وضعیت هیپوگلیسمی، به تنهایی به منزل فرستاده شود.

– در صورت هیپوگلیسمی شدید (تشنج) و در دسترس نداشتن آمپول گلوکاگن، باید بیمار فورا به نزدیک‌ترین مرکز پزشکی (درمانگاه، بیمارستان) رسانده شود.

– حتما به علائم هیپوگلیسمی (قند خون پایین) و هایپرگلیسمی (قند خون بالا) در دانش‌آموزان دیابتی توجه کنید.

و پیشنهاد آخر: معلمان، اولیای مدارس و به طور کلی همه کسانی که با دیابتی ارتباط نزدیک دارند، لازم است در دوره‌های آموزشی دیابت شرکت کنند تا بتوانند به دانش‌آموزان دیابتی خود یاری رسانند.

انتهای پیام