ژنتیک و توارث، اصلی‌ترین عامل ابتلا به آفت دهان است.
به گزارش گروه علمی، پزشکی باشگاه خبرنگاران به نقل از وب دا، دکتر علی اکبر داوودی، متخصص بیماری‌های دهان ضمن بیان این مطلب گفت: آفت‌های دهانی شامل ضایعات دهانی هستند که بیمار فقط علائم دهانی دارد و سایر اعضای وی سالم هستند.
دکتر علی اکبر داوودی افزود: در تشخیص بیماری آفت دهان باید برخی از بیماری‌ها را رد کرد و بیماری‌هایی مانند بیماری‌های خونی، اختلالات ایمنی مانند بیماری لوپوس، بیماری بافت هم بند و رماتیسمی، نمای دهانی شبیه آفت می‌دهند.
وی انواع آفت‌های دهان را به آفت مینور(کوچک)، آفت ماژور(بزرگ) و آفت هر پتی فرم (تبخال مانند) تقسیم‌بندی کرد و افزود: اندازه آفت مینور کمتر از یک سانتی‌متر و زخم در مدت ۱۰ تا ۱۴ روز بدون بر جای گذاشتن اثری از خود (جوشکار یا اسکار) خوب می‌شود.
وی اضافه کرد: نوع هرپتی فرم شامل خوشه‌هایی از زخم به شکل انگور هستند که در مخاط دهان ظاهر می‌شوند و اندازه هر کدام از آنها کوچک‌تر از چند میلی‌متر است و علت نامگذاری آن نحوه پراکندگی ضایعات است که شبیه ضایعات تبخال مانند هستند.
این متخصص بیماری‌های دهان افزود: نوع دیگری از آفت نیز وجود دارد که بین نوع مینور و ماژور است و شامل تعداد زیادی زخم یعنی حدود ۱۰ عدد است ولی به اندازه کمتر از یک سانتی متر است و نکته قابل توجه این است که ضایعات آفتی ربطی به ضایعات تبخال ندارند.
وی گفت: ژنتیک، اختلالات و بیماری‌های خونی، اختلالات ایمنی مانند لوپوس، هرگونه ضربه به مخاط دهان مانند ضربه مسواک و استرس از فاکتورهای اصلی دخیل در بیماری آفت هستند ولی با این حال اصلی‌ترین عامل مرتبط به آفت، ژنتیک و توارث است.
وی ادامه داد: اختلالات خونی که منجر به بروز آفت می‌شوند شامل کمبود آهن سرم، کمبود فولات و کمبود ویتامین B12 است که با جبران این کمبودها از طریق تغذیه یا مصرف داروها این ضایعات آفتی بهبود می‌یابند.
دکتر داوودی با بیان این که زمان بروز آفت دهه دوم زندگی یعنی ۱۰ تا ۲۰ سالگی است، تصریح کرد: بعضی افراد که دچار بیماری‌های سوء جذب مانند سندرم سیلی یاک هستند به علت اختلالات جذب مواد معدنی به آفت مبتلا می‌شوند. سایر عوامل دخیل در بروز آفت شامل اضطراب، استرس، دوره قاعدگی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و آلرژی به بعضی مواد غذایی مانند خرما، غلات و آجیل‌ها می‌باشد.
وی شایع‌ترین محل‌های بروز این آفت را لب‌ها، لپ‌ها و گونه‌ها عنوان کرد و در خصوص چگونگی ایجاد زخم گفت: در افراد دو تا ۴۸ ساله، قبل از بروز آفت در محلی که قرار است آفت ایجاد شود، بیمار احساس سوزش دارد و بعد از چند ساعت ناحیه‌ای که احساس سوزش دارد، قرمز رنگ می‌شود و پس از چند روز به رنگ سفید در می‌آید که در مرکز این سفیدی یک زخم خاکستری فرو رفته(گود افتاده) مانند قله آتشفشان ایجاد می‌شود.
وی گفت: بیمار در هر دوره ایجاد زخم در محیط دهان بین دو تا شش ضایعه آفتی دارد به طوری که آفت ماژور که با بر جای گذاشتن اسکار بهبود می‌یابد، می‌تواند با ایجاد اسکار بر روی زبان در حرکات زبان محدودیت ایجاد کرده و بیمار در تکلم و غذا خوردن دچار اختلال کند.
داوودی گفت: معمولاً آفت ماژور در بیماران مبتلا به نقایص ایمنی مانند ایدزی ها دیده می شود.
وی افزود: سه گروه بیمارانی که آفت را تجربه می‌کنند باید به شدت پیگیری شوند و بررسی تکنیکی و آزمایشگاهی بر روی آنها انجام شود. اولین گروه، بیماران بالای ۲۵ سال هستند که برای اولین بار به آفت مبتلا می شوند، گروه دوم، افرادی هستند که دوره آفت آنها نسبت به گذشته خیلی شدیدتر شده است و گروه سوم، بیمارانی هستند که سایر علائمی که در آفت وجود ندارد در آنها دیده می شود.
دکتر داوودی در خصوص درمان آفت دهان نیز گفت: درمان‌های موضعی به وسیله استفاده از دهان شویه های ORB و زیلاکتین می‌باشد. استفاده از بتامتازون روی زخم در درمان بیماری نیز موثر است و در آفت ماژور ممکن است از کورتون‌های سیستمیک استفاده شود./ح
باشگاه خبرنگاران