این طور که پیدا است بازیگر هر چه حرفه ای تر باشد، خودش را راحت زیر دست گریمورها می سپارد تا چهره و ظاهری مناسب شخصیت داستانی اش پیدا کند.
اسامی و تعداد بازیگرهایی که حاضر شدند، زیر دست گریمورها با خیال راحت بنشینند، نشان می دهد آنها این بخش از حرفه شان را راحت پذیرفته اند. پذیرفته اند که مردم قرار است آنها را روی پرده سینما به عنوان یک کاراکتر داستانی با سر و شکلی متناسب با همان نقش ببینند، نه یک آقا یا خانم خوش بر و رو!
در نگاه اول شاید پذیرش گریم و همکاری با گریمور از خصوصیات ابتدایی حرفه بازیگری به حساب بیاید اما رفتار هنرپیشه هایی و بعضا ستارگانی که میانه خوبی با گریم ندارند، خط بطلانی بر این تصور می کشد هرچند که البته هم گریمورها و هم بازیگرهای باسابقه معتقدند که حرفه ای ها در مقابل گریم گاردی ندارند و به راحتی آن را می پذیرند.
● باران کوثری
برای این که در «خون بازی» بیشتر شبیه یک دختر معتاد شود، حاضر شد تا جایی که می توانند صورتش را درب و داغان کنند. او برای این نقش اجازه داد با موچین داخل ابروهایش را خالی کنند تا ظاهری متفاوت داشته باشد.
● پارسا پیروزفر
با این که بازیگر بدقلقی است، چندان خوش اخلاق نیست و با خبرنگارها هم اصلا میانه خوبی ندارد، اما کاری به کار گریمورها ندارد و اجازه می دهد به تناسب نقشش هر بلایی که می خواهند روی صورتش بیاورند. جوان معتاد «مهمان مامان» و بیژن ایرانی «در چشم باد» نمونه ای از گریم های متفاوت اوست.
● گوهر خیراندیش
در بین زنان بازیگر، او بیشترین تغییر را روی صورتش انجام داده است. او همیشه گریم های متفاوت و سنگین را پذیرفته و این رفتار حرفه ای گاهی به خلق کاراکتر های بیاد ماندنی در سینما منجر شده است . خیراندیش در «بانو» با صورتی سوخته بازی کرد که مستلزم چند ساعت گریم بود.
● جمشید هاشم پور
با این که سال ها او را با سر تراشیده در نقش قاچاقچی می دیدیم، اما حالا چند سالی هست که او سراغ نقش های متنوع رفته است و به فراخور همین نقش هایش گریم های متفاوتی را هم انجام داده است. یکی از متفاوت ترین گریم هایش تاجر عرب «مسافر ری» بود که او را با ظاهری بشدت متفاوت از همیشه روی پرده سینما برد.
● خسرو شکیبایی
او در خیلی از فیلم ها براحتی زیر دست گریمور می نشست و اجازه می داد تا رنگ و چسب و مواد هر بلایی قرار است به سرش بیاورد. از مرد لات مو فرفری «سالاد فصل» گرفته تا نقش مدرس در سریال «مرغ حق» و پسر باهوش و گوشه گیر «پری» چند نمونه از گریم های متفاوت شکیبایی بود.
● بهرام رادان
شاید اگر رادان این روحیه تجربه گرایی را نداشت، حاضر نمی شد گریمورها هر کاری دلشان می خواهد روی صورتش انجام دهند. او برای «راه آبی ابریشم» ده کیلوگرم وزن اضافه کرد، در «گیلانه» یک جانباز قطع نخاعی بود و در «سنتوری» قیافه اش را این قدر آش و لاش کرد تا به یک پسر معتاد از همه جا مانده تبدیل شود.
● مصطفی زمانی
او کارش را با گریم سنگین در «یوسف پیامبر» شروع کرد. تجربه های بعدی مصطفی زمانی (آل، بدرود بغداد و کیفر) نشان داد که این بازیگر با گریم مشکلی ندارد و براحتی زیر دست گریمورها می نشیند.
روزنامه جام جم