کشف حیات در تاریک ترین نقطه زمین

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛ دکتر “اسکات راجرز” استاد علوم زیستی از دانشگاه دولتی بولینگ گرین آمریکا و همکارانش، از یک تنوع شگفت انگیز از زندگی و تولید مثل اشکال مختلف حیات دراین محیط بسیار خشن خبر داده اند.

این محققان، هزاران گونه حیات را از طریق تعیین توالی DNA و RNA شناسایی کرده اند. راجرز می گوید مرزها در مورد اینکه کجای زمین قابل سکونت و کجای آن غیر قابل سکونت است، در حال تغییر است.

این چهارمین مقاله از این گروه است که در مورد بررسی های دریاچه وستوک انتشار یافته است.

وستوک، چهارمین دریاچه عمیق روی زمین و بزرگ ترین دریاچه مدفون در زیر یخ در قطب جنوب است. یخی که اکنون دو مایل ضخامت دارد، به مدت ۱۵ میلیون سال بر روی این دریاچه را پوشانده است و فشار فوق العاده ای را روی دریاچه وارد می کند.

مواد مغذی بسیار اندکی داخل این دریاچه در دسترس است. این دریاچه که بسیار پایین تر از سطح دریا قرار دارد ۶۰ میلیون سال پیش شکل گرفته است یعنی زمانی که صفحات قاره ای حرکت کرده و ترک خورده است.

آب و هوا در این منطقه آن قدر خشن و غیرقابل پیش بینی است که دانشمندانی که از این منطقه دیدن می کنند باید تحت آموزش های خاص قرار گیرند.

راجرز و همکارانش از بخش هایی از هسته این دریاچه در لایه های عمیق یخی نمونه برداری کردند. این نمونه یخ به شفافی الماس بود که در فشار شدید و در دمایی که نسبتا در آن عمق گرم است شکل گرفته بود. این پژوهشگران هسته ها را از دو منطقه دریاچه نمونه برداری کردند: حوزه اصلی جنوبی و نزدیک یک فرورفتگی در انتهای جنوب غربی دریاچه.

محققان با تعیین توالی DNA و RNA به دست آمده از نمونه های یخی انباشت شده، هزاران باکتری را شناسایی کردند. بعضی از این باکتری های یافته شده ، معمولا در سیستم گوارش ماهی ها، سخت پوستان و کرم های حلقوی یافت می گردد . همچنین قارچ و دو گونه  باستانی از ارگانیسم های تک سلولی که به زندگی در محیط های بسیار خشن گرایش دارند، شناسایی شده است.

گونه های دیگری که محققان موفق به شناسایی آنها شدند با زیستگاه دریاچه یا رسوبات اقیانوس مرتبط می باشند. سایکروفیل ها یا ارگانیسم هایی که در سرمای شدید زندگی می کنند و از سوی دیگر ترموفیل های گرما دوست که در اعماق گرم دریاچه زندگی می کنند در این تحقیقات تشخیص داده شدند.

راجرز می گویند وجود گونه های دریایی و آب شیرین از این نظریه حمایت می کند که این دریاچه زمانی به اقیانوس راه داشته و آب شیرین در این دریاچه توسط یخچال های عظیم ته نشین شده است.

در کل، بیشترین تعداد گونه های یافته شده در منطقه ای در نزدیکی خلیج است که بسیاری از آنها بومی محیط های آب شیرین می باشند. همچنین گونه های دریایی سرما دوست و گرما دوست نیز ملاحظه شده است.

گونه های بسیار بسیار دیگری نیز هنوز ناشناس باقی مانده اند این منطقه حاوی بخش عمده ای از فعالیت زیستی در این دریاچه است.