کلمه ای که کار انسان را می سازد!

یک کلمه ای می گویم که برو بَرگرد نداشته باشد! همه کس از آن استفاده بکنند. (شنونده) برود فکر کند و ببیند آیا این درست است یا نه؟ (ببیند آیا گوینده) این را برای سرگرمی رفیقان گفته و دوستانه می خواهد از شر این ها راحت بشود و آنان را از سر خودش دور کند، یا راست راست است؟!

با گفتن و به کار بردن یک کلمه، می شود. لازم نیست که (موعظه) یک کتاب باشد. رسول الله (ص) می فرماید: «اُعطیتُ جَوامعَ الکَلِمِ؛ با همین کلمات مختصر، خداوند راه تعلیمات را به من آموخته است».

پس می بینی که یک کلمه (می تواند) انسان را از یک کتاب بی نیاز کند؛ البته اگر همه بدانیم و ملتفت باشیم و شک نکنیم! آخر در چه چیزی شک کنیم؟! در این که اکنون روز است، در وجود آفتاب شک بکنیم؟! بله؛ می شود دستمان را روی چشمانمان بگذاریم و قسم بخوریم که «هیچ چیز را نمی بینم»؛ راست هم هست!

بابا! دستت را از جلوی چشمت بردار، آن گاه روز را از شب تمییز می دهی!

بالاخره، آن کدام کلمه است که کار ما را تا آخر بسازد؟! آن کلمه، همین است که «بدانی (خداوند) می بیند»!/قدس

منابع:
۱- نفس مطمئنه: ۴۱٫
۲- ورق های آسمانی، ج۲: ۱۲۶٫