کمیسیون فرهنگی برای حمایت از هنرمندان تئاتر و تجسمی چه می‌کند؟

 سرویس تجسمی هنرآنلاین/

اگر نگاه عادلانه ای به تخصیص بودجه به عرصه فرهنگ و هنر داشته باشیم واقعا نسبت یک به شش ،که بودجه تئاتر در مقابل سینماست، نسبت عادلانه ای نیست. به بخش هنرهای تجسمی که برسیم این نسبت یک به شش آن قدر نسبت دور از ذهنی است که شاید فقط باید به این بسنده کنیم که بودجه هنرهای تجسمی در نسبت با تئاتر شاید یک به چهار یا پنج باشد. هر چند به طور مشخص یکی از دلایل این تفاوت تعیین بودجه در دل معاونت این است که معاونت هنری برای تولید آثار تئاتر هزینه می کند و از تمام تئاتر ها حمایت صورت می گیرد اما برای تولید آثار تجسمی هزینه ای از جانب دولت نمی شود و بودجه صرف حمایت از هنرمند(با خرید آثار هنری) و برگزاری جشنواره ها و دوسالانه ها برای جهت دهی به عرصه هنر و پویا نگه داشتن آن می کند.

با جمع بودجه معاونت هنری و مقایسه کلی آن با عرصه ای مثل سینما که اساسا صنعتی است که در بخش خصوصی بیشتر تعریف می گردد این سوال مطرح می گردد که اینهمه تفاوت از کجا نشات می گیرد. آن هم در حالی که با وجود گستردگی تاثیرگذاری عرصه ای چون سینما،این تئاتر و هنرهای تجسمی است که پایه های فرهنگی و هنری یک کشور را می سازد.

در کنار آن اساسا به سبب تقدم بعد معنوی خلق آثار تئاتری و تجسمی به بعد مادی و عدم دسترسی این هنرها به عنوانی چون گیشه ، نیاز به حمایت مادی از انها بیشتر احساس می گردد و استقلال صد در صد این عرصه ها در شکل فرهیخته اش در هیچ کجای دنیا امکان پذیر نیست در صورتیکه در سینما حتی پر خرج ترین آنها باید بتواند در بخش خصوصی تولید و روی پای خود بیاستد.

در همه جای دنیا شهرداری ها می باشند که از تئاترها و کمپانی های تئاتری و گالری ها حمایت می کنند. بخشودگی های مالیاتی شامل حالشان می گردد و… حال در چرخه تعیین بودجه فرهنگی کشور چه نهادهایی می توانند تاثیر گذار باشند؟ اگر نهاد شهرداری را کنار بگذاریم که عملا خط مشی های خود را دنبال می کند، به نظر می رسد دولت مهمترین بودجه فرهنگی را در اختیار دارد.

اما واقعیت این است که توجه نهادی چون مجلس و کمیسیون فرهنگی آن به هنرهایی غیر از سینما و همین طور توجه این قوه به بودجه های فرهنگی که برای سایر نهادها و مراکز تصویب می گردد اما عملا مشخص نمی شود که چگونه تاثیری در عرصه فرهنگ و هنر دارند ضروری به نظر می رسد.

انتهای پیام/۳۱