۲۱اردیبهشت،
می گفتند که فیلم تازه اصغر فرهادی نماینده رسمی ایران محسوب نمی شود،اما او طی مصاحبه ای تمام تردیدها را کنار زد و گفت که فیلمش محصول مشترک ایران و فرانسه است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ می گفتند که فیلم تازه اصغر فرهادی نماینده رسمی ایران محسوب نمی شود،اما او طی مصاحبه ای تمام تردیدها را کنار زد و گفت که فیلمش محصول مشترک ایران و فرانسه است و علی سرتیپی مدیر عامل شرکت فیلمیران پخش این فیلم در ایران را برعهده دارد.
فارغ از اینکه این فیلم نماینده ایران باشد یا نباشد،همین که صاحب این اثر یک کارگردان ایرانی است موفقیت و یا عدم موفقیت او نسبت مستقیمی با اعتبار سینمای ایران دارد.فرهادی پس از آنکه پله پله با آثارش سیرصعودی در سینما را پیمود،سال قبل با «جدایی نادر از سیمین»توانست به نقطه اوجی برسد که به زعم بسیاری بالاترین قله پیروزی و افتخار در سینما است. البته این به قله رسیدن نیازمند نگه داری و تدبیر بسیاری نیز هست.فرهادی درست در جایی ایستاده است که با اثر بعدی خود می تواند خالق یکی از دو موقعیت بعدی اش باشد.اول آنکه اگر پیرو سینمای قصه گوی خودش باشد و بدون آنکه خود را درگیراعتبار و شهرتش کند و صرفاً به فکر تثبیت سینمای مارک دار و رئالیستی خود باشد،قطعا نام «اصغر فرهادی» به عنوان سینماگر برجسته و اندیشمند در دنیا مطرح می شود و بایدشان و جایگاه درخوری برای او قائل بود.اما موقعیت دوم او که البته امیدواریم هرگز رخ ندهد این است که فرهادی درباد موفقیت های سابق خود بخوابد ( عارضه ای که اغلب به قله رسیده ها با ته نشین شدن خلاقیت هایشان در این مرحله به آن مبتلا می شوند.»
البته سینمای کنجکاو و مهندسی شده فرهادی،همواره آنقدر منعطف و نیرومند هست که بتواند تحت هر موقعیتی با شرایط بومی و غیربومی موفق از کار درآید.ولی حق داریم نگران موقعیت سامان یافته او باشیم زیرا این اولین تجربه فرهادی برای کار در کشور دیگری است و او احتمالا خودش بیشتر به این موضوع اندیشیده است.برگزارکنندگان کن نیز که تاکنون تقدیری از فرهادی بابت فیلم های قبلی اش نکرده اند(کن جزو نادر جشنواره هایی بود که از این قافله عقب ماند!)درصدد این می باشند تا به عنوان اولین نمایش دهنده و معرفی کننده فیلم «گذشته»،کاری کنند که جشنواره برلیناله دوسال پیش کرد.فستیوال برلین اولین سکوی پرتاب فرهادی و «جدایی …» بودند که سبب شد سیر موفقیت های جهانی او با شیبی تند و غافلگیر کننده همراه شود.جای نخل طلایی در مجموعه افتخارات اصغرفرهادی خالی است و سینمای ایران بعد از«طعم گیلاس»عباس کیارستمی در۱۹۹۷
می رود تا دومین نخل طلا را هم تصاحب کند.البته باید دید سیاست های فرهنگی برگزارکنندگان فستیوال کن ۲۰۲۴ جایی برای این عرض اندام خواهد گذاشت و آیا «گذشته»فرهادی شایستگی و توانایی لازم را برای باشکوه ترین و معتبرترین جایزه سینمایی جهان دارا خواهد بود یا خیر؟/ ص
منبع: ماهنامه فرهنگ و سینما
فارغ از اینکه این فیلم نماینده ایران باشد یا نباشد،همین که صاحب این اثر یک کارگردان ایرانی است موفقیت و یا عدم موفقیت او نسبت مستقیمی با اعتبار سینمای ایران دارد.فرهادی پس از آنکه پله پله با آثارش سیرصعودی در سینما را پیمود،سال قبل با «جدایی نادر از سیمین»توانست به نقطه اوجی برسد که به زعم بسیاری بالاترین قله پیروزی و افتخار در سینما است. البته این به قله رسیدن نیازمند نگه داری و تدبیر بسیاری نیز هست.فرهادی درست در جایی ایستاده است که با اثر بعدی خود می تواند خالق یکی از دو موقعیت بعدی اش باشد.اول آنکه اگر پیرو سینمای قصه گوی خودش باشد و بدون آنکه خود را درگیراعتبار و شهرتش کند و صرفاً به فکر تثبیت سینمای مارک دار و رئالیستی خود باشد،قطعا نام «اصغر فرهادی» به عنوان سینماگر برجسته و اندیشمند در دنیا مطرح می شود و بایدشان و جایگاه درخوری برای او قائل بود.اما موقعیت دوم او که البته امیدواریم هرگز رخ ندهد این است که فرهادی درباد موفقیت های سابق خود بخوابد ( عارضه ای که اغلب به قله رسیده ها با ته نشین شدن خلاقیت هایشان در این مرحله به آن مبتلا می شوند.»
البته سینمای کنجکاو و مهندسی شده فرهادی،همواره آنقدر منعطف و نیرومند هست که بتواند تحت هر موقعیتی با شرایط بومی و غیربومی موفق از کار درآید.ولی حق داریم نگران موقعیت سامان یافته او باشیم زیرا این اولین تجربه فرهادی برای کار در کشور دیگری است و او احتمالا خودش بیشتر به این موضوع اندیشیده است.برگزارکنندگان کن نیز که تاکنون تقدیری از فرهادی بابت فیلم های قبلی اش نکرده اند(کن جزو نادر جشنواره هایی بود که از این قافله عقب ماند!)درصدد این می باشند تا به عنوان اولین نمایش دهنده و معرفی کننده فیلم «گذشته»،کاری کنند که جشنواره برلیناله دوسال پیش کرد.فستیوال برلین اولین سکوی پرتاب فرهادی و «جدایی …» بودند که سبب شد سیر موفقیت های جهانی او با شیبی تند و غافلگیر کننده همراه شود.جای نخل طلایی در مجموعه افتخارات اصغرفرهادی خالی است و سینمای ایران بعد از«طعم گیلاس»عباس کیارستمی در۱۹۹۷
می رود تا دومین نخل طلا را هم تصاحب کند.البته باید دید سیاست های فرهنگی برگزارکنندگان فستیوال کن ۲۰۲۴ جایی برای این عرض اندام خواهد گذاشت و آیا «گذشته»فرهادی شایستگی و توانایی لازم را برای باشکوه ترین و معتبرترین جایزه سینمایی جهان دارا خواهد بود یا خیر؟/ ص
منبع: ماهنامه فرهنگ و سینما
باشگاه خبرنگاران
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com