گزارش ایسنا از حال و هوای دانشگاه علوم پزشکی ایران پس از احیا

دانشگاه علوم پزشکی ایران که در دوره وزارتی مرضیه وحید دستجردی در دانشگاه علوم پزشکی تهران ادغام شده بود، شب قبل با گذشت ۸۷۳ روز، با تصمیم طریقت منفرد وزیر بهداشت مجدد تشکیل شد.

این دانشگاه در اولین روز از احیا حال و هوای خاصی داشت و گزارش خبرنگار دانشگاهی ایسنا از دانشگاه علوم پزشکی ایران، حکایت از آن دارد که گروهی از دانشجویان خوشحال و گروهی دیگر متعجب و سردرگم از این تصمیم ناگهانی، خواستار شفاف‌سازی دربارهٔ آینده دانشگاه و سرنوشت تحصیلی خود بودند.

صبح امروز و پس از اعلام تشکیل مجدد و احیای دانشگاه علوم پزشکی ایران، معاون آموزشی وزارت بهداشت، رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران و همچنین سرپرست تازه دانشگاه علوم پزشکی ایران با حضور در سالن همایش‌های رازی این دانشگاه، با اساتید، دانشجویان و کارمندان این دانشگاه سخن گفتند.

به گزارش خبرنگار «دانشگاهی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر روی مانیتورهای بزرگ سالن‌ همایش‌های رازی عنوان شده بود که مقدم میهامانان و مدعوین گرامی را به دانشگاه علوم پزشکی ایران گرامی می‌داریم.

جمع کثیری از دانشجویان، اساتید و کارمندان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سالن‌ همایش‌های رازی و محوطه بین دانشکده پزشکی و سالن همایش‌های رازی به چشم می‌خورد و چهره‌های خندان آنها حکایت از رضایت آنها از احیای مجدد دانشگاه علوم پزشکی ایران داشت.

برخی از دانشجویان نیز خطاب به دانشگاه تهرانی‌ها کری می‌خواندند و عنوان می‌کردند که «سردر دانشگاهتان را بردارید و بروید»

همچنین صحبت‌هایی مبنی بر « لزوم احیای مجدد پرچم دانشگاه علوم پزشکی ایران و نصب سردر دانشگاه» در میان جمعیت به گوش می‌رسید.

بر اساس گفته‌های حاضرین در جلسه مذکور نیز معاون آموزشی وزارت بهداشت، دانشجویان، اساتید و کارمندان را به همکاری دعوت کرده و عنوان کرده که ترم تحصیلی فعلی به روش کنونی ادامه می‌یابد و برای ترم بعدی کمیته‌ای تشکیل و بر اساس آن دانشجویان می‌توانند از میان دو دانشگاه تهران و ایران، یکی را انتخاب کنند.

شنیده‌های حاکیست، جلسه‌ای با حضور وزیر بهداشت نیز بزودی در دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار خواهد شد.

دانشگاه علوم پزشکی ایران در آبان ماه سال ۸۹ با دستور وزیر بهداشت با دانشگاه علوم پزشکی تهران ادغام شد.این دانشگاه در زمان ادغام دارای بیش از ۶۰۰۰ دانشجو و ۲۶ بیمارستان آموزشی و درمانی بود.

انتهای پیام