گفت و گو با رابعه اسکویی بازیگر سریال بیدار باش

رابعه اسکویی معمولا در نقش‌های طنز بازی می‌کند. او در مجموعه تلویزیونی «بیدارباش» به کارگردانی احمد کاوری که در حال پخش از شبکه یک است، نقش زنی را بازی می‌کند که اعتقادات مذهبی دارد.
اعتقادات او با تفکرات همسر و پسرش فاصله دارد. با اسکویی به گفت‌وگو نشستیم تا درباره نقشش در این سریال بیشتر بدانیم.

شما در مجموعه بیدارباش نقش زنی را بازی می‌کنید که اعتقادات مذهبی دارد. تضادهایی که این شخص با تفکرات همسر و پسرش دارد، شما را برای بازی در این مجموعه ترغیب کرد یا دلایل دیگری داشتید؟
مسلما عوامل زیادی باعث می‌شود تا یک بازیگر نقشی را انتخاب کند. آنچه مرا برای بازی در این مجموعه ترغیب کرد، متفاوت بودن نقش بود. علاوه بر آن در کنار دوستانی همچون اکبر عبدی و مجید صالحی بازی می‌کردم که این مساله هم برایم جذابیت لازم را داشت. نقشی که در مجموعه بیدارباش بازی می‌کنم بزرگ‌تر از سنم است که این هم برایم جالب بود. مجید صالحی در طول کار مرتب به شوخی می‌گفت سن خانم اسکویی آنقدر نیست که بخواهد نقش مادرم را بازی کند.

مردم شما را بیشتر در نقش‌های طنز دیده‌اند تا جدی. این امر تصادفی است یا خودتان اصرار دارید نقش طنز بازی کنید؟
به هر حال ما از سوی کارگردانان انتخاب می‌شویم. شاید دلیل این که قبلا فقط در نقش‌های طنز ظاهر می‌شدم این بود که بلد نبودم نقش‌های خوب را انتخاب کنم، به همین دلیل یک سری کار را انتخاب می‌کردم، اما الان دیگر این طور نیست و نقش‌هایم را با وسواس بیشتری انتخاب می‌کنم.
البته ایفای نقش‌های طنز کار راحتی نیست. اتفاقا خنداندن مردم ایران کار دشواری است، از سوی دیگر من از کارهایی که تاکنون بازی کرده‌ام، ناراضی نیستم. بازی در فیلم سینمایی «سگ‌کشی» به کارگردانی بهرام بیضایی برایم خاطره‌انگیز است. در این فیلم یک نقش جدی را بازی کردم. در مجموع تلاش می‌کنم از نقشی که بازی می‌کنم، لذت ببرم.

این اتفاق در مجموعه بیدارباش هم افتاد؟
بله، بازی در این مجموعه برایم شیرین و دوست‌داشتنی بود و آنقدر ویژگی‌های خوب داشت که از اجرای آن لذت بردم.

چرا در سال‌های اخیر کم‌کار شده‌اید؟
دلیل کم‌کاری‌ام این است که به خودم حق انتخاب می‌دهم تا وقتی کاری را انجام می‌دهم برایم لذتبخش باشد. یکی از ویژگی‌های من این است که وقتی نقشی برای بازی به من سپرده می‌شود، علاقه‌مند هستم آن را بپرورانم. وقتی یک اثر پخش می‌شود مخاطب در جریان مشکلات یک کار نیست و تنها تصویر را می‌بیند، بنابراین باید تلاش کنیم تا نقش را به خوبی بازی کنیم. باید نقش به گونه‌ای ایفا شود تا مخاطبان با آن همذات‌پنداری کنند و آن را دوست داشته باشند.
بنابراین وظیفه خودم می‌دانم تا نقشی را که به من سپرده می‌‌شود به خوبی بازی کنم، حتی اگر از نقش‌ لذت نبرم باز هم حق ندارم به وظیفه‌ام عمل نکنم. در مجموع برای خلق نقش زحمت می‌کشم. برای بازی در مجموعه بیدارباش هم تلاش کردم تا نقش مادر خانواده را به خوبی ایفا کنم. برای رسیدن به این نقش مدام با اطرافیانم صحبت می‌کردم تا بدانم مردم اوایل دهه ۶۰ که قصه سریال در آن دوره می‌گذرد، چگونه و چطور فکر می‌کردند تا بتوانم به خوبی نقشم را بازی کنم.

در این باره با کارگردان و دیگر بازیگران هم مشورت می‌کردید؟
بله، درباره نقش با کارگردان و آقایان عبدی و صالحی صحبت می‌کردم. بوی‍ژه درباره چالش‌های فکری که شخصیت من با همسر و پسرم داشت بیشتر حرف می‌زدم تا بتوانم نقش‌ را ملموس در بیاورم.
من در کارهای دیگر هم تجربه همکاری با اکبر عبدی را داشته‌ام و تقریبا با خصوصیات اخلاقی و نوع بازی او آشنا بودم. اولین تجربه بازی‌ام در کنار او به مجموعه «آبدارشاه» برمی‌گردد. در آن کار اکبر عبدی برایم مثل یک معلم بود و با حوصله در اولین تجربه مشترک‌مان با من رفتار می‌کرد. او نگاه زیبایی به کار دارد و کار کردن در کنار او همیشه برایم تجربه شیرینی به همراه دارد.