یک تصمیم حسینی

مثل همیشه تنها می مانم

مثل کویر سوخته ای از درد

در آرزوی دریا می مانم

او قول داده است که برگردد

تا او بیاید اینجا می مانم

هرچند سیل وقتی می آید

باید نماند امّا می مانم !!

امروز اگر نیامد یا امشب

در انتظار فردا می مانم

دارد محرم از ره می آید

نشناخته سر از پا می مانم

باید کمی محک بزنم خود را

با عشق می روم یا می مانم ؟!

من ـ راستی ! ـ ـ نمی دانم ! ـ » یعنی … ؟! ـ

تا آخر ـ آه ـ آیا می مانم ؟!

خم می گردد همه نگاه من

راه نرفته را تا می مانم !!

یک « یا حسین » می گویم آری

در کاروان مولی می مانم