۱۵۰ هزار تومان بدهید یک متر موکت فرنگی بخرید

شاید برای بسیار ها تفاوتی نداشته باشد، زندگی کردن روی یک تخته فرش ساده ماشینی یا زندگی در اتاقی با موکت های ساده و ارزان قیمت اما در این نقطه از شهر آدمهایی با فرهنگ ها و خواسته های عجیب به سراغ مغازه داران و فروشندگانی می آیند که برای کفپوش و موکت خانه های مجللشان قیمت هایی نجومی می دهند والبته مشتریان خاص خود را هم دارند. اینجا خیابان سهرودی شمالی است بورس موکت،کاغذ دیواری و انواع کفپوش.

مغازه های خیابان سهرودی حد فاصل پل سید خندان تا میدان پالیزی همگی به این صنف اختصاص دارند و بسیار از تهرانی هایی که خانه نو می خرند  وسایل مورد نیاز برای  تزئیات داخلی منزلشان  از موکت و کفپوش گرفته تا کاغذ دیواری و فرش ماشینی  را از مغازه های این خیابان تهیه می کنند.

در همان ابتدای کار یکی از لوکس ترین و بزرگترین مغازه ها را برای تهیه گزارش انتخاب می کنم.همزمان با من یک زوج جوان هم خودروی لوکس و آخرین مدلشان را مقابل در مغازه پارک می کنند و برای خرید داخل فروشگاه می شوند.فروشنده که گویی بر اساس سر و وضع مشتریان آنان را برای خرید  راهنمایی می کند در پاسخ به درخواست خانم جوان که برای سه اتاق خواب منزلش موکت می خواهد،آنان را به انتهای مغازه هدایت و محصولات خاص و البته خارجی اش را به آنها معرفی می کند.

موکت برای اتاق خواب ها هر مترمربعی ۱۵۰هزار تومان که قیمتش هم مقطوع است و جای هیچ چانه زدنی هم ندارد.البته نیازی هم به چانه زدن نیست چون خانم به همسرش می گوید دوستش هم از این مغازه خرید کرده و شکی در عالی بودن جنس هایشان نیست!

خیلی راحت بر سر طرح و قیمت موکت ها به توافق می رسند و قرار می گردد نصاب فردای آن روز برای اندازه گیری ابعاد اتاق ها به منزلشان برود.

در همین حین از نوع،کیفیت و البته قیمت محصولاتشان می پرسم که درجوابم می گوید: موکت های ما از بهترین نوع ایرانی و خارجی است. موکت های ایرانی محصول پالاز موکت است از متری ۱۴هزار تومان.دو مدل هم موکت بلژیکی داریم یکی متر مربعی ۸۰هزار تومان و دیگری متر مربعی ۱۵۰هزار تومان.

به گزارش ممتازنیوز، برای تشخیص موکت ایرانی از نوع خارجی اش که متر مربعی بیش از ۱۰۰هزار تومان با هم اختلاف قیمت دارند باید به مارک پشت موکت توجه کرد و به سختی می توان محصول ایرانی را از نوع خارجی اش تشخیص داد. سبب اینهمه اختلاف قیمت را که می پرسم یک جمله جواب می شنوم «الیاف به کار رفته در موکت های بلژیکی با موکت ایرانی متفاوت است و البته غیرقابل مقایسه!!» حالا این تفاوت ها در چیست خود فروشنده هم اطلاع ندارد و در ادامه می گوید: “مشتری های ما خاص اند و تنها کسانی از این مدل موکت ها خریداری می کنند که طرح و رنگ خاصی مد نظرشان باشد یا کیفیت کار در بلند مدت برایشان اهمیت داشته باشد.”

و اضافه می کند : به عنوان مثال کسی که چندین میلیارد تومان برای خرید یک واحد آپارتمان دریکی از بهترین برج های شمال شهر هزینه کرده است برایش مهم است که چه موکتی کفپوش اتاق هایش باشد. به عنوان مثال همین برند سیزال که ساخت کشور بلژیک است مشتری های خودش را دارد و بسیار از سازندگان بزرگ مسکن و دکوراتورهای اسم و رسم دار برای پوشش اتاق خواب ها از این برند استفاده می کنند !

چند مغازه آنسو تر یکی از مغازه ها برندهای دیگری از موکت را به نمایش گذاشته و تنها با این عنوان که جنس الیاف این موکت ها با نوع ایرانی اش متفاوت است، طرح ها و مدل های مشابه موکت های ایرانی را صرفا به سبب هلندی یا بلژیکی بودن متری ۲۰هزار تومان گران تر به مشتریان می فروشد. مارک های “اونو” و “ریولی” که محصولاتش چه از نظر ظاهری و چه از نظر الیاف به کار رفته در آن تفاوت چندانی با محصولات تولید داخل ندارد. مشتری های خاص هم تنها به سبب مارک و اروپایی بودن محصول به سراغش می آیند و بی هیچ چون و چرایی برایش پول می دهند.

مغازه های دیگر خیابان بیشتر محصولات ایرانی دارند و تولیدات داخلی را برای فروش به مشتریان عرضه می کنند.از موکت های کبریتی قدیمی با متری ۵هزار و ۵۰۰تومان گرفته تا موکت های درجه یک با متر مربعی ۲۰هزار تومان. یکی از همین فروشندگان در تایید محصولات داخلی می گوید: شاید بسیار از خارجی فروش ها غیر قابل اشتعال بودن را سبب گرانی محصولاتشان بیان کنند ولی درحقیقت تمامی محصولات کارخانه های داخلی هم ویژگی های یک موکت خوب را دارند و سببی ندارد تنها به خاطر یک اسم چنین هزینه هایی شود.

با لحنی مملو از تاسف تاکید می کند که “البته بسیار از مشتری ها به دنبال چشم و هم چشمی و مصرف گرایی ایجاد شده در بین دوستان و اقوامشان به این سمت کشیده می شوند و به تبعیت از اطرافیانشان و برای کم نیاوردن بین طبقه اجتماعی خاصی که خودشان را از آن می دانند به این سمت کشیده می شوند.”

در چنین وضعیتی که حمایت از تولید ملی و کار وسرمایه ایرانی باید بیش از قبل مد نظر قرار گیرد تا نتیجه آن توسعه پایدار اقتصادی و ایجاد اشتغال برای نسل جوان شود چرا باید با نگرش مصرف گرایانه و تجمل گرایانه راه را برای ورود اجناس نه چندان ضروری غربی به کشور باز کنیم و از حمایت از کار و سرمایه ایرانی سر باز زنیم.

آیا وقت آن نرسیده است که برای تهیه وسایل مورد نیاز زندگی مان اولویت را بر ایرانی بودن آن قرار دهیم و درکورس تجمل گرایی و مصرف زدگی منافع کشورهای غربی را تامین نکنیم.آنهم در مورد وسایل و ملزوماتی که تولیدات داخلی آن توان رقابت با محصولات بهترین شرکت های خارجی را دارند؟ ارز کشور به پای موکت خارجی، باور کنیم؟!